insanların neleri dert edinir hale geldiğini gösteren, ibretlik *, ama, hiç de önemsenecek bir şey olmayan bir incir çekirdeği vakası, grotesk, komikötesi vahim(!) bir durum... yarı şaka yarı ciddiden ziyade için için kafaya takıyor; dert ediyor insanlar bunu... gençliği oyalamanın yeni aracını buldu emperyalist sistem, arada bir kasıtlı arıza verdirerek deneysel anlamda ölçüyor tepkileri, ve eminim ki bu yoğun, şaka soslu 'dövünme' nev'i reaksiyonları görüyor ve 'ellerini' oğuşturup gülüyor; 'zuhaha mal robotlara çevirdik bunları, bi' nane yapamazlar ne bilimsel ne üretisel anlamda' diye... çok mu abartıyorum; belki evet, aslında, hayır. neredeyse tüm akşam saatlerini msn'de 'değerlendiriyor(!)' insanlar... nereye ey güzel insanlar nereye... hani atatürkümüzün vasiyetleri, dinimizin sosyal ilerlemeci telkinleri... nedir 'değerlerimiz'; etiği magazinlerle yedik; bir zamanımız ve gözümüzün, beynimizin nuru kalmıştı; onu da kurban ettiğimiz 'şeyin' bu olması acılı komedi; tam bir 'kemal sunal filmi' vak'ası... ama hayır, hayırdan değil şerden bir vaka... peki, devam böyle 'güzel insanlar', özgürsünüz(!), özgürlükse bu 'alem'...
(bkz: size hiçbir şey demiyorum)
bana kafayı sıyırttıran, dışarı çıkıp senin allahın yokmu şerrefsiz bill gates diye bağırttıran, otobüs durağını yumruklattıran, biletçinin tezgahını tekmelettiren usul ve fürusuyla yakın ilişkiye girmeme sebeb olan olay.
ceddini anmaya başladığımı duygu düzeltti pezevenk.
an itibariyle sorun olmayan ama her an kendini tekrar gosterebilecek olan lan niye bana kimse bisey yazmiyor yalnizim depresyonlarina sokabilecek hadise.
