günümüzde laf 10 dakika içinde beşinci kulaktan geçtikten sonra bile kökten farklı bir anlama bürünmüşken. kalkıp doğru dürüst hiç kaynak yokken 1400 yıl önceki olaylara kafa patlatmaktır.
sağlama yapmak için: bir odaya altı kişi toplayın sonra birisini başka bir odaya alıp bir resim gösterin, sonra sıra ile oda da kalan beş kişi kulaktan kulağa son kişiye kadar bir öncekinin kulağına anlattığı resmi aktarsın. son kalan kişi herkese anlatılanı sesli şekilde soylesin ve resme bakın demek istediğimi anlayacaksınız.
edit: 1400 yıl önce olduğunu sandığınız neler olmamış neler nasıl aktarılmıştır şimdi yeniden düşünün...
ayın yarıldığına, omuzunda meleklerin olduğuna, bütün hayvanların bir kişinin yaptığı gemiye binip usluca oturduğuna, efendime söyleyim kızıldenizin bir asayla ikiye ayrıldığına falan inanan insanların yaptığı eylem..
evet tartışmak bencede yersizdir. çünkü bana göre dinde tartışmaya yer yoktur. bir şeye inanırsın ve o orada biter ona sadece inanırsın. bu günün mantığı ile o döneme bakarsan zaten işin içinden çıkamazsın. evet ayın ikiye yarılması çoğu insana olanaksız gelebilir ama ben buna inanıyorum ulan sanane.
"ben buna inanıyorum ulan sanane" diyip, sonra kendi dinine inanmayanları aşağılayan, dininden çıkanların kafasını kesen, dinine uygun yaşamayanları yakan, tecavüz eden ayılarca da saçma olduğu kabul edilen olay.
Herhangi bir seyi tartismakta hic bir sakinca yoktur bana gore. Insanlarin birbiri ile catismasindan cok daha mantiklidir fikirlerin catismasi. Ancak kendi argumanini karsi tarafa kabul ettirmek icin hakaret etmeye variyorsa is, bilin ki o kisi coktan tartismayi kaybetmis cahildir.
