bütün bir sene odunluktan taviz vermeyip 14 şubat gününde herkes yapıyo ben de yapıyım diyen sevgiliden oldum olası nefret etmişimdir, hatta bu yüzden ayrılmışlığım bile vardır. 14 şubata sıcak bakmam hediye de almam fakat karşı taraftan hediye gelince de insan neye uğradığını şaşırıyor. "canım senin hediyeni evde unutmuşum ya" türünden savunma dürtüleriyle kontrol dışı şahlanmaya sebebiyet vermekte olan bir durumdur..
14 Şubat'ta sevgiliye hiçbirşey almamak durumunda hazır vakit varken kurtulabiliriz. 13 Şubat gecesi mesaj atıyoruz manita; 24 saatlik bir ara verelim ilişkimize yine kaldığımız yerden devam ederiz diyoruz. Ve 14 Şubat'ı evde sımsıcak yatakta uyuyarak kalkıncada bir bardak viski içerek bunu daha zevkli hale getirebiliriz. He nolur ? 15 Şubat'ta hatunun yanına gidersiniz, ya ben düşündümde ara vermeye hiç gerek yokmuş dersiniz.
Kazançlı çıkan tabiki de biz erkekleriz. Bu arada 14 Şubat'ta sevgili bu ara döneminde bize hediye alırsa ve hediyeyi vermeye kalkarsa napıcağız? Cevap tabiki çok basit düşünün ve onuda bir zahmet siz bulun, benim aklıma birşey gelmedi.
sevdiğinize bağlıdır, hazır davranış kalıpları ile sevgi yaşayan modellerden ise sevgiliniz ve hediye almadıysanız tepki verecektir ki iyi yaptınız hatta onu kalabinize de almayıverin...
karşınızda ki insanı test etmektir.
veren olmak durumundan çıkınca kendi değerinizi görürsünüz. önemli günleri hatırlamak ama hediye almamak ile göreceğiniz tepki-değişim sonucunu görmeye cesareti olan varsa yapar.
zaten sevdiğinize her özel günlerde pahalı-ucuz hediye alma-memnun etme altında kazanımlarınızı düşünmediğiniz yalanını anca kendimize söyleriz. aslında satın almaktır. karşınızdakini-duygusunu hakimiyet altında tutmaktır, yapacağınız fedakarlık.
mecburiyet yada seçme özgürlüğü olmama.
terkedilme-aldatılma-acıtılma duygusu cocktaili dir.
ve erkekler dir genelde, en pahalı ve en kullanışlı hediye alan. 365 günde 1 güne sığdırılan yapmacık ve vıcık-vıcık riyakarlık kokan bir etkinlik. bir ömürde bir yıl ve bu yılda bir gün. bu kadını aciz yapar. sevgi gösterme-ispat-düşünme bir meta-objeye bağlı olmamalı. hele ki satınalma pariteniz ile orantılı ise.
bu gün ( 14 şubat ) hediye almayacağım. sevdiğim insanla evlendim ve kendimi ona adadım. aldatmadım. o'nu bir gün bile ağlatmadım. her günüm-her anım-ömrüm sevgililer ömrü diyen ve özel biri olmak isteyenlerde-davrananlarda var.
niye sevgililer birbirine hediye alır o gün bilmiyorum. 14 şubatı sen mi buldun da seni kutlamak için sana hediye alıyorum, yoksa ben mi buldum bilmeden de sen bana hediye aldın?
ayrıca ilerlemiş, böyle 2-3 senelik ilişkilerde kesinlikle o sene ouf ne alıcam dye düşünülmez, direk uzun ilişkinin verdiği rahatlıkla kişiler ne istediğini söyler, artık 14 şubat sevgililer günü değil, sevgiliye ihtiyacı aldırma günü olur.
14 şubat hediye alıp verme günü değil, özel olması gereken bir gün değil midir aslında.
anormal bir durum yoktur bunda. uzun denebilecek süredeki ilişkim boyunca böyle yaptım, o da yaptı, memnunduk, uydurulan özel günlere ihtiyacımız yoktu.
düşündüm de, son 6 senedir hiçbir 14 Şubat'ı yalnız geçirmedim, hiçbirine de hediye almadım, aldırmadım.
aferin lan bana. bu süreçte sevgilim olan er kisiler durumdan rahatsız olduysa da umurumun 14ü.
ne 14 subatmis kardesim.
