kapitalizme malzeme olunmadığı için sevinilmesi gereken durum. sevgilin olsa her ne kadar " ayy şekerim bizimiçin her gün sevgililer günü" vs desen de illa ki bir jest yapacaksın. ne gerek var. yaşasın 14 şubat sapları! (bkz: züğürt tesellisi)
her yıl 14 şubata yaklaşırken illaki sevgilimden ayrılmış oluyorum. her 14 şubatta da izmir'de alsancak'a gidip bir kaç tane bira içip sevgililere dik dik bakıyorum. resmen huzur buluyorum.
sevgilim varken de nefret edip kutlamadığımız, yokken de kutlamamanın beni etkilemeyeceği saçma sapan, her ne kadar özel dense de binlerce insanın kutlayıp sıradanlaştırdığı bir gündür. o nedenle sevgilisi olmayıp da üzülen arkadaşlar, bir daha düşünün derim.
değerini bilin o kadar güzel bir şey ki ben kulaklığı takıp yolda ergen sevgilileri izleyerek yürüyüş yapacağım. kendime hediyeler alacağım, yemek yiyeceğim. bana benden iyi yar mı olur?
edit: ne abaza varmış yazacağıma pişman oldum. özel mesaj manyağı yağtınız be...
sevgilisi şehir dışında olursa yine aynı şeydir sap gibi kalmaktır, ya da sevgilisi yanında olup da 14 şubatı siklemeyen bir sevgiliniz varsa da aynı durumdur.
