Daha 14 yaşında hangi aşktan bahsettiğini merak ettiğim olaydır. aşktan ziyade kişilik kazandırılamamış, bir insan olarak değerli olduğu gösterilmemiş, intihar etmemiş, intihar ettirilmiş bir çocuktur.
Ama böyle olaylarda üzülmemeli, Hz Hızır ve Hz Musa kıssasındaki çocuk gibi, ileride ailesi için kötü bir evlat olabilirdi, bu haliyle masum olarak cennete gitti.
anne-baba olan anlar ancak. sadece sona kahredici bir şekilde gitmiş çocuktur ve adı üstünde sadece küçük bir çocuktur. kızıp eleştirenler ve dahi kınayanlar, anne-baba olacağınızı ve böyle bir şeyle imtihan edilebileceğinizi unutmayın. her çocuk sevip sarılan bir ailenin evladı olmuyor maalesef. kız uğruna, ot uğruna, çöp uğruna nedeni hiç de önemli olmayan bir sebepten, aslında çocuk olmaya da lüzum yok, insanın hayatını sonlandırmayı seçmesi kahredicidir. kalan için kahredicidir. giden için, gittiği noktaya kadar kahredicidir. burada atıp tutarken karşılıklı iletişim kurduğunuz insanlara ne denli önem verip onları ne denli kâle aldığınızı hiç düşündünüz mü? intihar edicem demiş. belli ki kimse ciddiye almamış. o çocuğun orada intihar edeceğim demesi, yardıma ihtiyacım var çağrısıdır, kaç kulak duydu acaba ve sadece hayatına son veren mi mes'ûl bu durumdan yoksa sağır kesilen kulak da mı mes'ûl? çok şey söylenir, hiçbiri derman olmaz. sadece, yazık...
14 yaşında hep sanki biraz kıro olunduğunun ispatıdır. intihar edilmese bile arabesk gibi şeyler dinlenir ki intihardan azıcık mantıklıdır. yaş ilerledikçe kimlerin g*tüne koyulduğu hatırlanmaz bile.
