şahsımı çok feci şekilde duygulandırmış eylemdir. ah param olaydı, ah bi de hatunum olaydı, ah bi de öyle piç bi veledim olaydı, ah o piç veledim denizdeki dalgaların köpürttürüklerini çoğhk seveydi de bende sırf onun minik ve masum kalbi mutlu olsun diye 500bin euroluk tekne alabileydim. ah ulan ah... çok duygusal lan... çocuk nankör değil bi kere. mutluluktan gözleri dolabiliyor. anlayamazsınız arkadaşlar anlayamazsınız. ömrünüz boyunca bir arada göremeyeceğiniz bir meblağın sik kadar velet için çarçur edilmesini anlayamazsınız. dünyada o paranın onda birini hatta yüzde birini bile bulamayıp evladının tedavisini gerçekleştiremeyecek kadar çaresiz insanlar hele hiç anlayamaz buradaki masum duyguyu. dünyada bir lokma ekmek için götünden ter akana kadar çalışan, günlerce yemek yemeden durabilen, bir lokma ekmeğe muhtaç insanlar bu temiz duyguları anlayamaz.
hadi o kadar kötüyü düşünmeden bakalım, bu devlet bir insana 800 lira gibi bir miktarı bir ay geçinmek için yetecek para olarak belirlemişken, onun neredeyse 150 katının sik kadar bir velet için harcanmış olmasını anlayamazsınız..
%100 engelli, karnında gastrostomi, gırtlağında trakeostomi, kalça çıkığı ve dizleri yüzünden 5-6 kez ameliyat geçirmiş, bir türlü ölmeyi başaramamış, her ay 500 lira medikal malzeme masrafı olup %60-70i karşılanan, onu da karşılamamak için bin takla atılan, hasta yatağı istenildiğinde verilmeyen, her engelliye maaş bağlanırken, dişimizden tırnağımızdan artırarak aldığımız 15bin liralık dobloyu (ki bu araba ambulans lan bizim için) görüp "senin evin var (çadırda yatalım amk) araban var, yok sana maaş" denilen 19 yaşındaki (ama serebral palsiden dolayı gelişemeyen,6-7 yaşındaki çocuk görünümündeki) kız kardeşim,ben ve ailem hiç anlayamayız abi.
13 yaşındaki halim gözümün önüne geldi, babam götürse de dese sana tekne aldım, anlamam ki nan. bu çocuk oturmuş ağlıyor 100 000 'luk teknesine. bir de utanmadan beni en çok etkileyen motorun köpürtmesi diyor. biz o yaşlarda plastik topun kırmızısı mı daha iyi mavisi mi diye bakkalın önünde tartışalım, bizden adam olmaz.
Kendi cocuklugum geldi de aklima, koyde bi tane dere vardi... koyun cocuklari yazin yaptiklari kagittan gemileri o derenin akintisinda yaristirirlardi. Tek şart gemiyi kendin yapacaktin... yoksa almazlardi aralarina.
Ben de hic yapamazdim gemi. Yapsam bile suya degdigi anda dagilirdi gemim... bir gun evden cikarken babam geldi yanima, elinde kocaman bi gemi. Oglum dedi, onemli olan geminin yarista birinci gelmesi degil, su almamasidir...
o gun yaptigim gemi hemen batmadi. Diger gemilerle beraber kayboldu gözden...
Belki hic birinci olamadim, yarisi kazanamadi benim gemim ama ben bu cocuktan daha mutluydum.
