dünyanın adaletsizliğinin bize vurduğu en büyük darbe. dünyanın en mükemmel birkaç müzisyeninden birinin, daha yapacak çok şeyi varken son derece zamansız bir şekilde aramızdan ayrıldığı gün. bir yıldızın kaydığı, ancak tuttuğumuz dileğe rağmen kayan yıldızın yerine gelmediği, göklere karıştığı gün. the philosopher'ı tanrının büyük bir bencillik örneği gösterip, artık sadece kendine müzik yapması için yanına alıp onu kullarından esirgediği gün. death metale ilham kaynağı olmuş efsane death metal müzisyeni chuck schuldiner'ın beyin tümörüne yenik düştüğü gün. bizi duymaktan mutluluk duyduğumuz chuck schuldiner adının yanına rip * ifadesini koymak zoruda bırakan tarih. jane schuldiner duygularımıza tercüman olmuş
yıl 1983... o zamanki adıyla mantas kurulduğunda zamanın grupları basit gitar riffleri, sakin gitar soloları, clean vokaller ve basit davul partileri ile şarkı yaparken chuck schuldiner lokomotif gibi bateri, tekhik olarak zamanının sololarıyla eşdeğer ritmleri, keskin gitar soloları ve scream vokaliyle müzik piyasasına girerek hem bir devri başlattı hem de ileride çıkacak olan extreme grupların önünü açtı.
"prisoners of mental deception... be free within singular judgement"
kimbilir, belki de çok fazla soru sorduğu için kader tarafından cezaya çarptırılmıştır... beyin uru teşhisinden birkaç ay sonra ölmüştür çünkü
"do you remember when things seemed so eternal?
heroes were so real
their magic frozen in time"
bunu bize öğretmiştin, ama yaşayarak öğrenmek en acısı, malesef güzel şeyler uzun sürmüyor.
"steal the sun and the moon from the sky"
bunu bize söylerken keşke tanrı duymasaydı, ay onun olsaydı ama güneşimizi almasaydı bizden
"passion burns like fire carried by the wind
the end of a time, a time to begin
it builds you up one way and tears
you right back down, a time to begin
the end of a time"
evet, tek yöü gözyaşlarım hiçbir şeyi değiştirmiyor artık, sana tekrar kavuşacağız, zamanın bittiği yerde.
"when you taste the truth you will
see like others before me, to you
i am past, a story to tell
tell it"
asla, ve sonsuza dek! ne kadar yaşarsam yaşayım, asla benim için bir "geçmiş" olmayacak, hep hayatımın bir parçası olacaksın; bir hikaye, bir efsane olarak sonsuza kadar anlatılacak, yaşatılacaksın
bir efsanenin bu alemden göçtüğü tarih. chuck schuldiner'i bizlerden alan lanet olasıca gün. o'nu kaybedişimizden önce death dinlemediğim için kendime her gün kızıyorum.
