acılar içinde ekrana baktığınız film.korku yok, aşk değil, macera ı-ıh.sadece acı çekiyorsunuz ve filmin bitmesini bekliyorsunuz.o kadar uzun geliyor ki bu bekleme size neden filmin adı '127 saat' anlıyorsun.konusu gerçek hayattan alınmış, ödüllü bir film.filmi bu kadar durağanken izlenilir yapan en önemli faktör ise şüphesiz danny boyle.
aron ralston adında bir dağcının 2002 yılında blue john kanyonunda yaşadığı bir hikayeyi anlatmaktadır. james franconun parladığı filmdir, kendisi resmen döktürmüştür. olayın gelişimi aronın elinin 127 saat boyunca bir kayanın altında sıkışması ile gerçekleşir. busüre zarfı içerisinde aron kurtarılmayı bekler ve hayatta kalma mücadelesi verir, lakin son nefesini tükettiğini düşündüğü bir anda gelecekteki oğlunun hayali ile uyanır ve kolunu kesip kayadan kurtulur. inanılmaz bir öyküdür harika bir motivasyon kaynağıdır. zaten aron ralston şu anda yaşam koçluğu yapmaktadır. bir çok kişi için ilham kaynağı olan bu film kesinlikle izlenmelidir.
sözlük yorumlarının tamamını okudum öncelikle. çok olmasa da bazı yazarlarca sıkıcı bulunmuş 127 saat. ben de filmin en mühim artısının 90 dakika gibi bir süre de kısıtlı konu ve tek oyuncu çerçevesinde dahi zerre sıkmamış olmasından kaynaklandığını düşünüyorum. bu elbet oyuncu ve yönetmenin başarısından geçmekte. inandırıcılık kalibresi yüksek tutulmuş. bir into the wild veya cast away olmasa da zevkle izletiyor kendisini. zaten o filmlerde başrol oyuncularının üstün performansına odaklıydı. 127 saatte kısmen öyle.
çaresizlik ve umut kadar zeka da mücadelenin dozunun artmasına neden oluyor. bu kavramlar kendince örtüşüyor yer değiştiriyor ve hayatta kalma mücadelesi devam edip gidiyor. özellikle kamera kayıtları, hayalle gerçeklerin dışavurumu, geçmiş yaşantılardan kaynaklı pişmanlık ve anne baba sevgisi, umursamazlık vs. tümden masaya yatırılıyor. bir özeleştiri ağı kuruluyor yaşam mücadelesi devam ederken. bu sahneler filmin vites büyütmesine sebep olurken, danny boyle'nin trainspotting 'te yaptığının tam tersi olabilecek argümanlara/ ders veren sona yaklaşılmasının filmlerin arasında büyük mantalite farkı yarattığını görmezden gelemeyiz.
click 'te sona yaklaşıldığında göze sokulan mesaj gibi evden çıkarken annenize babanıza nereye gittiğini haber verin teması ısrarla vurgulanıyor. her şeyden bağımsız, zekanın tetikledikleri hayaller ve yaşanmışlıklarla bir hayatın gözün önünden nasıl geçtiğini gösteren haliyle izlenmesi gereken oyuncu odaklılığı su götürmez bir danny boyle filmi.
ben olsam ne bok yerdim kısmını film birçok izleyiciye layıkıyla geçirmiştir (bir minimal empati kurdurmuştur) o halde iyi bir film bu! izleyin...
"Bu kaya hayatım boyunca beni bekliyormuş. Hayatım boyunca buraya sürüklenmişim." sözleriyle varoluşsal şoklar yaşamamıza vesile olan; izledikten birkaç gün sonra gittiğim Saklıkent Kanyonu'nda suyun içinde kilometrelerce ilerlerken yerin yüzlerce metre yukarısında kanyonun en tepesinde sıkışan taşın yahut kurumuş ağaç gövdesinin düşme ihtimalini düşünmeme, düşündükçe ürpermeme ve o anları kafamda bir kez kendi hikayem olarak yaşamama vesile olan filmdir.
- oğlum nereye gidiyosun bakiim?
+ ya anne allah aşkına gelmişim 21 yaşın... anne önce ezgilere gidicem üsküdar'da oturuyorlar oradan kafamıza göre muhtemelen taksim'e gidicez, mekan tercihimiz nevizade olur muhtemelen arka bahçe'de kafaları çekeriz sonra da sarı minibüslere biner kerim'lere gider orada topluca sabahlarız.
yaşanmış bir olaydan konusunu alan, durağan bir film.ekran karşısında öylece adamın kurtlulmasını bekliyorsun, gülmeden, korkmadan.sadece bekliyorsun, böyle bir film.
filmi izlemedim ama yorumlardan gördüğüm kadarıyla; filme leyla ile mecnun dizisinden, ismail abi'nin mantar aramaya gittiği bölümde, taşa kolunu sıkıştırması sahnesinden bir gönderme var.
ölümcül bir zorlukla karşı karşıya kalan bir insanın psikolojisini iyi anlattığını düşündüğüm filmdir.
--spoiler--
bu filmi iyi yapan, iyi oyunculuk veya kurgudan ziyade zekice düşünülmüş ince ayrıntılardır. kurulan hayaller, görülen halüsinasyonlar, verilen tepkiler oldukça iyi düşünülmüştür. örneğin susuzluk anında aron'un bir partideki içecekleri hayal etmesi veya kendini özgürlüğe tamamen kavuşturacak ve kayadan inmesini sağlayacak zemine çakılmış kancayı öpmesi gibi. ayrıntıların gerçekliğinin en büyük sebebi muhtemel olarak, senaryonun gerçek bir hikaye tarafından destekleniyor olmasıdır.
--spoiler--
insan psikolojisine meraklı biri için ayrıca ilgi çekici olabilecek filmdir.
