içinde bulunduğum durum. aslında durumun zorluğundan yani 12 yaşında genç bir kız olmanın zorluğundan bahsetmek istiyorum..
bu sene takdir getirmeme rağmen ailem bana karne hediyesi almadı. neyse dedim "voldi sen olgun bir gençsin takılma bunlara" dedim geçiştirdim. dün burger king'de kızlarla buluştuk, kasada her zamanki menüden dedim. geçtik oturduk. dedikodular dedikodular ama ne dedikodular.. berkecan, pelinsu'yu onu aldatırken yakalamış. ama pelinsu kankam durumun öyle olmadığını aslında o sırada orçun'un ayakkabısını bağladığını söyledi. çocuğun belinde problem varmış eğilemiyormuş. her neyse ben tabi ki kankama inanırım, küpeli berkecan'a değil. ama kankam pelinsu çok üzgündü. olgun bir kadın olarak onu teselli etmek yine bana düştü. bazen arkadaşlarımı teselli ederken çok yoruluyorum.
o değil de pelinsu sınıfı düz geçmesine rağmen ailesi ona karne hediyesi olarak ayfon 6 almış. çok güzeldi ama benim ailem bana hiçbir şey almamıştı. telefonu görünce çok üzüldüm. tabii ki kıskanmadım manyak mısınız? ne kıskanacağım hem pelinsu'yu. neyse işte eve gittim ailem o sırada yemek yiyordu. masanın örtüsünü çektiğim gibi siz ne biçim ebeveynsiniz diye bağırmaya başladım. masadaki bıçakla bileklerimi kesmemek için kendimi çok tutuyordum. zaten sivilcelerle başım belada, avon'dan da istediğim kadar alış-veriş yapamıyorum (mam limit koydu) artık diyerek kendimden geçmişim. uyandığımda kolumda serum takılıydı. bu fırsatı kaçırmadım tabi hemen kolumun fotoğrafını çekip instagram'a attım. berkecan bile geçmiş olsun yazdı.
sonuç olarak arkadaşlar, ne olursa olsun zorlukların size engel olmasına izin vermeyin. hele 12 yaşında hayatınızın dönüm noktasındaysanız olgun davranın böyle çılgınlıklar yapmayın. hayat gerçekten zor..
