12 eylül harekatı, komünist-sosyalist-ileri demokrasi güçlerinin mağlubiyetinin miladıdır. o gün vatanın güzel direngen evlatları esir alınmıştır. bilanço terimi içimi burktu.
12 eylül momenttir, darbedir, son vuruş. ülkemin hiroşima felaketi.
yine bir darbenin çatlaklarından sızan ileri demokrasi güçleri, bir darbeyle adeta yok edilmiş, maddi-manevi bağlamda kazınmıştır. 12 eylül kürtajdır.
o kadar gaddar kürtaj ki, vatanım bir daha böylesi muazzam güzel-direngen evlatları tarihe dahil edememiştir.
1960lardan itibaren alanları saran türküler, marşlar, yürüyüşler, geleceğe doğru yürüyüş, ülkemin güzelleşmesi için onca acı, onca fedakarlık, onca kan göz yaşı, kardeşliğin, eşitliğin, ekmeğin çocuğunun doğum sancıları iken, 12 eylül anneyi yok etmiştir. geleceğin evladı ölürken, geleceğin hayalleri tarümar edilmiştir.
bu gün çoğumuza garip gelen bireyci, umursamaz haleti ruhiye, darbenin senaryosuydu. darbe vazifesini yaman yerine getirmiştir.
ülkem belki gaz odalarına tıkılmadı, boğulmadı siyanürün buharında. ama ülkemin her karışı, sokağı, caddesi, evi, odası, sükutun egemen olduğu muazzam toplama kampı.
çocuklar ağlayamıyor, en mutlu anların kahkahaları duyulmuyor, adım adım korkunun cenderesinde ülkemin hafızası siliniyor, yok ediliyor.
ülkemin insanları beş uğursuzun amin alayı. toplan diyor toplanıyor, dağıl diyor dağılıyor. beş uğursuz bu akıl almaz boyun eğdirilişten mutlu, işte diyorlar muasır medeniyet, işte bu medeniyetin köleleri.
beş uğursuz bu gün belki yok. izleri, acılar, vahşetleri, yarattıkları zulmün çığlıkları istanbulumun yedi tepesinden, en mağrur dağlarına, yaylalarına kadar hüznün bulutları gibi sarmış afakı.
şafak sökecek elbet. her gecenin sabahı.
