Siren gözyaşlarından nice ahular içtim,
Kokmuş cehennem gibi, süzülmüş imbiklerden:
Umutlardan korkuya, ondan umuda geçtim,
Kazanmak üzereydim, yitiriverdim birden.
En büyük mutluluğum budur derken, bir yandan
Yüreğim ne kadar çok hata işleyip durdu!
Gözlerim fırlar gibi oldu yuvalarından,
Humma çıldırttı beni, ta can evimden vurdu!
Şimdi anlıyorum ki serden gelen hayır bu,
iyiyi daha iyi yaparmış kötülükler
Ve yıkılmış olan aşk, yeniden kuruldu mu
Daha da gür, güzel ve yüce olurmuş meğer.
Öğrendim, dönüyorum huzuruna sevgimin,
Üç katını kazandım şerden yitirdiğimin.
