yıllarca herseyini paylaştığın ciğerini bildiğin,adeta beraber büyüdüğün sevgiliyle evlenmektir. tarif edilemezdir hele ki bu sevgili hayatındaki tek sevgiliyse.
o ne mutluluktur ama. senden keyiflisi yoktur ve her özelliğini bilen, tek bir mimiğinden ne yapmak istediğini anlayan biriyle olmak ne kadar keyiflidir.
11 yıl boyunca zaten evlilik hayatı yaşanmış olduğu için formalite icabı evliliktir. evlilik kurumuna değer veren kişiler zaten 11 yıl boyunca flört etmez. o kadar uzun ilişkilerde taraflar birbirlerini tüketmiş, bütün heyecanlar yaşanmış, evliliği ayakta tutacak dinamikler tüm cazibe ve özelliğini yitirmiştir. bu şekildeki evliliklerin uzun süreceğine de inanmıyorum.
ha lisedeki aşkıyla evlenen insanlar da var tabi az da olsa. onları gördükçe demek ki olabiliyormuş lan diyorum her ne kadar böylesine uzuuun bir ilişki sonrasında evlilik kararı vermelerini benim aklım almasa da.
çok yakın iki arkadaşım ortaokulda flört etmeye başlayıp, 12 yıl sonra evlendiler çok şükür. yaşın gelmesini beklediler, askerliği beklediler, erkeğin askerden sonra bir iş bulmasını beklediler, erkeğin ailesinin ev alması üzerine onlara yardım edebilmek için beklediler, beklediler nihayetinde 2 sene önce evlendiler.
en azından bu çift için konuşuyorum; bir gün bile heyecanı kaybolmayan bir ilişkiydi. evlendikten sonra da birşey değişmedi. hala sevgili gibi yaşıyorlar. hiç de öyle aman zaten herşey yaşandı, alışıldı, tükendi olmadı yani.
