özellikle yer altı kaynağı bol üçüncü dünya ülkelerinin domino taşı gibi tek tek sömürülmek suretiyle düşürülerek kaosa sürüklenmesi hadisesinin başlangıç ayağı.
burada ne ölen sivil insanların bir değeri var ne de sonrasında sömürü politikasını izlerken ölen askerlerin. burada bir amaç var ve bu amaç muhtemelen en az yüzyıllık bir amaç. kurumsal devletin getirisi diyelim. kurumsallık esasen iyi bir şeydir ama bunlar ahlak-etik-kural tanımaz ve dahi hiçbir insani-ilahi değer yargısı taşımadıkları tanımadıkları için şeytani bir kurumsallık müessesesi inşa etmişler. belirli aileler ve onların doğrudan ilişiğinde iletişiminde olan şahıslar-gruplar hariç diğer insanlar-mallar her zaman yitirilebilir, gözden çıkarılabilir unsurlardır. günümüzde de aynı mantıkla abd hayatiyetini devam ettirmektedir.
Tarihteki en büyük "inside job"tur.
Ortadoğuya kan kusturmak için atılan en büyük adım.
Amerikanın,petrol üzerinde dünya dominasyonuna uzanan ilk hareketi.
Tv ekranında ikiz kule çökerken (sıcak sıcağına) tanınmış bir mimar-mühendis "hayret, uçak çarptı, yangın çıktı diye böyle bir binanın çöktüğü görülmemiş, bu binayı yaparken çelik beton değil de bambu ve çamur mu kullanmışlar" demişti.
Sanırım Ahmet Vefik Alp olmalıydı ama yanılabilirim.
Her ülkenin bir 11 Eylül'ü, uçağı, binası (ikiz kuleleri) darbe saldırısı bombası vardır.
Fransa'yı ele alalım.
Mesela: çevre örgütü Greenpeace'e ait rainbow warrior isimli gemisi bundan 34 yıl önce Auckland limanında bomba (mayın) ile batırılmış Portekizli fotoğrafçı Fernando pereira ölmüştü.
Bunu yapan fransa istihbarat ajanları çıkmıştı. Amaç belliydi, Fransa'nın itibarını korumak, zararını önlemek, kamu çıkarı vs kıl tüy.
Aslında Greenpeace yaptığı protestolar eylemler, nükleer denemelere silahlara nükleer santrallere karşı faaliyeti ile Fransa'dan çok bu projelerde bulunan şirketlerin kasasına girecek paraya engel oluyor veya daha az kazanmalarına sebep oluyordu.
Malûmunuz, Fransa kendi topraklarında nükleer denemeler yapmaz. Ne bileyim, uzaya araç yollayacak üs için izin vermez.
Uzay üssünü centre Spatial guyanais dedikleri Atlantik de bir ülkemsi (aslında hapishane, toplama kampı desek yeridir ki burası ada olup meşhur kelebek filmine konu olmuş olup Avrupa toprağı Fransa şehri statüsündedir) yerde uzay çalışmaları (roket yakıt yolculuk fırlatma) yaparlar.
Aynı şekilde nükleer denemeleri de Afrika'da Cezayir, Atlantik okyanusunda Fransız Polinezyasında yaparlar.
Adeta bir insanın tuvalet ihtiyacı gibi, odanın ortasına en değerli halı koltuk üzerine sıçmaz, gider tuvalete sıçarsınız değil mi?
işte fransa bu sıçma ihtiyacını Fransa dışında sömürgelerinde yapıyor.
Greenpeace gibi hayin dıj mihrag terörist bölücü fayiz lobisi oluşumlar eylem protesto ile nükleer ve uzay çalışmalarını baltalıyor.
Bu işi yapan şirketlerin Greenpeace yüzünden kirlilik çevre sağlık doğal yaşamı koruma için daha fazla bütçe ayırması ile bu şirketlerin siyasetçilere vereceği seçim desteği bağış adı altında dernek ve vakıflara aktardığı rüşvet oranı düşüyor.
Kaçınılmaz olarak siyaset rüşvet gelirini korumak için Fransa'nın çıkarları kartını kullanıp Fransa istihbaratını devreye sokup, ajanlar da Rainbow Warrior (Gökkuşağı Savaşçısı) gemisi mayınlayıp 10 Temmuz 1985 günü nükleer deneme yapılacak Fransız Polinezya’sındaki Mururoa Atölüne demir almak üzere olan gemiyi batırdı.
7 yaşında okuldan döndüğümde haberlerde gördüğüm olay. olaydan habersiz olarak televizyonda tekrarı izlerken ikinci uçağın da çarpmasıyla heey diye sevinmiştim. galiba fazla atari oynamış olmanın getirdiği bir gerzeklikti.
Abedenin kanlı ortadoğu planlarını hayata geçirmek uğruna kendi insanlarını cayır cayır yanmak ile yüksekten kendini atarak parçalanarak ölmek arasında sözün bittiği bir tercihte bıraktığı gün.
Babamla mesaiye kalmıştık. Yanlış yazılan kağıtların arkasına hep yaptığım gibi elimde mavi tükenmez kalem ile resimler çiziyordum. Gökkuşakları, çiçekler, kelebekler falan... sonra önümdeki minik televizyondan bir ses geldi. Küçücük bedenimle üzerine oturduğum masayı kırdığımı sanmıştım. Kafamı kaldırdığımda ikiz kulelerin yandığını gördüm.
“Babaaaaa televizyonda bir yerler yanıyor! Gel bi bak altta yazılar var çok hızlı geçiyor, okuyamıyorum ben!”
Oturup babamla film izler gibi gecenin bir yarısı o kadar insanın ölümünü, cayır cayır yanışını canlı izledik.
