hayır hatırlansa ne sike yarayacak ben onu anlamıyorum. ben zaten ölmüşüm sikimde mi? birileri arkadan beni ansa ne anmasa ne?
mesela tırnağımı kesip atıyorum tırnağım hakkında düşündüğüm tırnağımın ne kadar umurunda?
konu başlığı açısından kelimenin 2. manasına bakıyoruz. mimar sinan'ı, fatih sultan mehmet hazretlerini tekrar ve takrar zihinlerde canlı tutan nedir desek.
elbette geride bıraktıkları eserleri. peki günümüz insanı nasıl hatırlanıcak? facebook'ta bilmem nerede koyduğu kahve fotolarıyla mı?
ne kadar acı değil mi? tapındığımız dünya'nın dönmesiyle birlikte zamanımızda dönüyor ama biz dünyanın etrafımızda dönüyormuş hissiyle müstehziyane zamanımızı ziyan ediyoruz.
evet mezarlıklar vazgeçilmez insanlarla dolu ve o insanlarda bi zamanlar dünyanın kendileri etrafında döndüğünü zan ederek echeliyete gark oldular.
hakkın nazarında mı?
halkın nazarında mı?
hatırlanmak...
seçimi iyi yapmak lazım.
iyilik ve hayırdır şu zamanda iz bırakacak. evet belki o zaman nesilden nesile ismimiz zikrolunur.
tamamen yok olmuş olmak bence çok iyi olurdu. akıllardan bile silinmiş olmak gerçi 100 yıl sonra muhtemelen torunlarımıza bebeklik fotolarımız bile gösterilir teknoloji sayesinde.
Yüz yıl sonra bu gün yaşayan hiçbir anne, hiçbir sevgili, hiçbir bebek, hiçbir bıldırcın, hiçbir balina, hiçbir örümcek, hiçbir aslan, hiçbir ceylan, hiçbir yılan var olmayacak. Ayrı bir kardeşlik kanıtı değil mi bu? Hayat kanıtı. Birbirimizin her yönden çağdaşıyız.
Dedem, babam, ben muhtemelen unutulacagız evet ama babamın dedesi 100 yıl sonra bile torunlarımıza kadar ulaşacak hikayeleri ile anılacak ve unutulmayacaktır. Kendimin hemen unutulacak olmam umrumda değil de, babamın dedesinin unutulmayacagı çok hoşuma gidiyor şuan.
