Muhtemelen kendi evimde olurum. Uzmanlığımı da almış olurum. 32 Yaşında oluyorum. Bi de küçük kızım olsun dört beş yaşlarında. Ben etrafı toparlayayım o da "bu ne anne? Neden öyle?" demekten yorulmuş koltukta uyuyakalmış olsun. Onu yatağına götüreyim öpe koklaya.
Ohhh mis* bakalım neler olacak sözlük, çok ciddiyim on sene sonra yeniden yazarım ben buraya bırakmış olsam da.*
Seçenek çok fazla aslında. En istediğimden sıralamaya başlarsam:
-Eşimle beraber ufaklıklarla ilgilenmek, balkonda denize karşı bizimkilere elma falan soymak
(bkz: dışarı yemeğe falan para verilmez)
(bkz: ayıp)
(bkz: çocuklara yatırım)
(bkz: tek taş bile istemiyorum)
-Mesleğimle ilgili işlerim/görevlerim varsa onları tamamlamak
-Emekliliğimi hesaplamak
-Kamyon şoförü olmak
-Belki de ölmüş olurum.
muhtemelen otobüs direksiyonunda konya ovası duble yolunda, araştırma görevliliğinin başarısız sonuçlanması ve bir türlü uygun hayat arkadaşının bulunamaması sonucu hayattan vazgeçip kamil koçun otobüs şoförü olarak adana-izmir seferinde olacağım.
Eğer sürpriz bir ölüm olmazsa kitap okuyor olacağım hiç öyle aksiyon beklemiyorum.
Edit: beyler aklıma ne geldi biliyor musunuz tabi ki bilmiyorsunuz. Telefonunuzun alarmını 10 yıl sonra bu geceye kurun da hayatınıza bir nostalji katkım olsun ne olur lan valla bak.
10 yıl aynı telefonu kullanmam diyenler için senkoronizasyon var.
