okuldan dönünce sokağa çıkıp top oynanan, bisikletle annenin ' uzağa gitme, trafiğe çıkma ' nidaları arasında aşağı mahalleye gidilen, para biriktirip bakkaldan çikolata ya da dondurma alınan, hayatın toz pembe görüldüğü, kaygısız ve rahat 10 yaşına dönüş yapmak.
nasıl istiyorum şuan çocuk olmayı. rakamın önemi yok yedi, on, beş. en büyük sıkıntımın gündüz dışarı çıkma hakkımı kullandıktan sonra akşama doğru tekrar anneme yalvarma evremin nasıl geçeceğini düşündüğüm günleri çok özledim. en değerli eşyanın bir futbol topu olduğu zenginliğimi çok özledim. saatlerce bir buz parçası için mahalle maçı yapıp, aldığın buzu ikiye kırıp karşı mahalleyle beraber yemeyi çok özledim. özledim işte...
edit:imla
