sırbistan ve romanya konserlerinde soldier of fortune çalınmış. hatta o şarkıyla kapanış olmuş. eğer bizde de çalınırsa herhalde yığılıp kalırım orada.
david coverdale'in karizma nedir sorusunu cevapladığı konser olmuştur. o nasıl bir ses, o nasıl bir sahne duruşudur. adama bir kez daha hayran kaldım. oldukça güzel geçen bir konser oldu. setlist yukarıda yazılandan biraz değişikti. 11 numarada slide it in çaldı. ayrıca fare thee well yerine de gitar solo vardı.
2008 konseri ile kıyaslandığında performans tek kelimeyle muhteşemdi. başta dave ve doug olmak üzere tüm kadro seyirciyi alıp götürdü, havaya atıp yerden yere vurdu. dave "nasıl frontman olunur" dersi verirken çığlık çığlığa dolmabahçe'nin temellerini titretti. nedense organizasyon sesi bir miktar kısık tuttu ama yine de davul ve gitar sololarında dizlerimiz titredi diyebilirim.
öyle ki whitesnake sonrası çıkan headliner judas priest kat kat fazla ses sistemi ve görsel efekte rağmen whitesnake'den sonra biraz yavan kaldı.
seyirciye gelirsek; ulan anasını satayım ne kadar alakasız, bir boktan anlamayan denyo herif ve erkek götürmeye gelen şişko kaşar hatun varsa sanki toplayıp yığmışlar bu konsere. lan dave'e doğru düzgün eşlik bile edilemedi daha ne olsun? yere oturan bir avuç salak, pena kapmak için götünü yırtan yerlerde sürünen ergen tipli dombik bir eleman ve "deyviiid" diye bağıran koca götlü birkaç özenti hatun vardı etrafımda. sonlara doğru daha düzgün bir kitle birikmeye başladı ve bu toplum artıkları sağa sola dağıldı neyse ki.
soldier of fortune ile son nokta koyuldu ve seslerimiz kısık halde judas'ı beklemeye başladık!
