Kıyamam ben onlara iznidir.
Bu sefer camdan izlemek sırası bizlerde...
Çok bunaalmışlar, çok sıkılmışlar, renkleri ruhsarları kaçmış...
Balkondan izliyorum, ağır ağır yürüyerek, hayata dönmenin tadını çıkarıyor gibiler.
ilgiye, sevgiye en çok ihtiyaç duydukları dönemde, eve hapsolmak ne ağırdır onlar için, kimbilir?
Zalımsın hayat!
