annemin devrimci gençlik yıllarına atıfta bulunarak " kapitalist oyunlara gelme! bunlar tüketim çılgınlığı yaratmak için emperyalizmin uydurduğu günler" dediğim gün.
yemedi. annem önde ben arkada onlarca beyaz eşya dükkanı dolaştık, saplı elektrik süpürgesi alacakmışız. lanet olsun sana kapitalizm, o elektrik süpürgesinin sapı var ya? haaaa işte o...
sanada aşk olsun anne! hani nerde paylaşım, eşitlik, özgürlük, halkların kardeşliği, başına kahrolsun yazılan yüzlerce slogan? 1 tl lik gülün neyini beğenmedin? hep aynı şeyi yapıyorsun. babalar gününde devrimci, anneler gününde oportünist takılıyorsun.
baş tacımız olan annelerimizi anma niteliğindeki gündür.fakat annelerimizi sadece bu günde hatırlamak da uygun değildir.10 mayıs 2009 anneler gününe denk gelir.
"daha dün annemizin kollarında yatarken" dizeleriyle başlıyorsa okuma-yazma hayatımız. ellerinden öpmeden anlamsız oluyorsa bayramlarımız, cenneti dahi ayaklarının altına koyacak derece değerli oldukları vurgulanıyorsa, aylarca karınlarında, yıllarca kucaklarında ve ömür boyu böz bebeklerinde taşıyorlarsa bizleri; bırakın "anneler günü" teranelerini, "bu sene ne alsam" salatalarını...
gidin bi güzel öpün efendim validenizi. hatta her gün öpün şeker kardeşlerim. uzak durduğunuz kabahat...
ve biliniz ki o mukaddes kadınlar öyle altınla salkımla, güllü dallı buketlerle değil hakiki manada güzel bir evlat olmanızla mutlu olacaklardır. gerisi vicdan oyalamacası, eş dost kandırmacasıdır...
