varlığında hayran bırakan, yokluğunda özleten mustafa kemal atatürk'ün 71. ölüm yıldönümündeyiz.
ne diyorlar? ilahlaştırmayın diyorlar. o öldü artık kabullenin diyorlar.
biz zaten onun ölümünden haberdarız. biz onun fikirlerini ve binbir emekle ve halkıyla kurduğu cumhuriyeti yaşatma derdindeyiz.
onun öldüğünü kabullenemeyenler hala ona savaş açıyorlar.
o kalbimizde yaşıyor.
büyük atatürk ü kaybettiğimiz gün olmanın ötesinde günümüz toplumsal ve ahlaki kültürünün önemli bir parçası haline gelerek, insanlara bu büyük devlet adamının ölüm anını tekrar yaşatan, şöyle bir kafasını çevirip kendine, hayatına bakmasını sağlayan, nereye gidiyoruz sorusunu kafalara bir çekiç misali vurduran gün.
kurucu önderlerinin vefatını bu derece hassas duygularla anan başka bir millet daha yoktur. aradan bir çok kuşak geçmesine, karşıdevrimcilerin hergeçen gün iyice azıtmasına karşın, bu anlamlı gün her türk evladının yüreğini muhakkak ki sızlatmaktadır. insanlar böylesine büyük bir önderi kaybetmenin üzüntüsünü yaşayarak cumhuriyete ve onun devrimlerine her zamankinden daha çok sahip çıkmaktadırlar.
evet iktidar bugün cumhuriyet karşıtlarının elindedir, devletin tüm kurumları birer birer ele geçmiştir, evet cumhuriyetçi ve atatürkçü kesimlere amansız bir savaş başlatılmıştır. fakat unutulmamalıdır ki atatürk bu cumhuriyeti halka rağmen değil halkla birlikte kurmuştur. bu halk atatürk ün baştacıydı. bu milletin bağımsız ve onurlu karakteri olmasaydı kuşkusuz atatürk ün yaptıkları tek başına bir anlam ifade etmeyecekti.
bu gerici iktidarı ülkenin başına bu halk getirmiştir, temizleyecek olan da yine bu halktır. üç paket makarnaya iki kilo bulgura kanan bu millet elbet silkinip kendine gelecek, başına geçirilen çuvalı çıkarıp atacaktır. buna kimsenin kuşkusu yoktur. iktidar , milletin manevi duygularına hançer saplamaktadır. atamızın da dediği gibi, türk milletinin çalışkan, zeki ve onurlu geçmişini unutturmaya çalışmaktadır. ancak bunu başardığı müddetçe iktidarını devam ettirebilir çünkü.
ne büyük şanstır ki bu milletin geçmişi kahramanlıklarla doludur. mustafa kemal gibi dünyanın en büyük önderlerinden birinin manevi emanetine sahiptir. geçmişini bilen geleceğini de bilir. mustafa kemal in hatırası ve devrimleri bu milletin en büyük pusulasıdır.
bugün önümüzdeki camdan duvarların, önyargıların yıkılması gerektiğini anladığımız günlerden sadece biriydi. ben bunu anladım. ne o büyük "insan"ı unutturmamamız gereken gün, ne çığlık çığlığa "ne mutlu türküm diyene" diye bağrılması gereken ne de "biz"im tarafta olmayanı vurmak gereken.. sadece duvarların ardına bir adım atmak gereken gündü bugün..
türbanı olan ya da piercingi olan...farketmez..dış görünüşe önyargıyla yaklaşılır hep. dışımız içimizin aynasıdır ya çünkü..
71 yıl olmuş. bakış açılarımız elbette değişti. matemi yaşamak elbette değişti. atatürk'e olan özlem , ona olan saygı ve bugünün anlayışı elbette değişti.
belki de ben geri kafalı, eski görüşlü bir insanım. o yüzden bu tespitim. o yüzden bu şekilciliğim. emin değilim. tek bildiğim bugün saat 9'u 5 geçti. boğaz köprüsünde olduğu gibi haber kameraları her sokakta olmadığından insanlar gayet rahattı davranışlarında. sirenler de çaldı. çalmadı değil. ama insanlar durmadı. okullardan istiklal marşı sesleri yükseldi. ama insanlar durmadı. gördüğüm 2 kişi hariç.
rastalı çocuk
türbanlı kız
bunları o sirenler boyunca düşündüm. 30 saniye de sürse utanmadım bu azınlıktan. aksine gurur duydum. o görse o da gurur duyardı dedim kendime.. buruk da olsa gülümserdi..görse ve gülümsese ne de güzel olurdu..
"Ne kadar zengin ve müreffeh olursa olsun, istiklâlden mahrum bir millet, medenî insanlık karşısında uşak olmak mevkiinden yüksek bir muameleye lâyık sayılamaz. "
insanların sahteliklerini, çıkarları için yaptıklarını görünce, bu ülkede yaşamaktan utandım. haa üzüldüm de onlar için hatta atatürk'e üzüldüğümden daha çok üzüldüm, bıraktığı ülkenin emanetçilerini görünce. ama acımadım.
bakiyorum simdi siyasetcilere, baykal mesela 70'i devirdi, demirel desen daha fazla. hadi onlar modern zamanlarin siyasetcileri, bir de asker degiller sadece siyasetciler. ismet inonu desen, ata'nin cagdasi, silah arkadasi, neredeyse 100 yil yasamis. ataturk'u 57 yasinda kaybettik. karacigerini iflas ettirmis, kader diyemeyiz, basit tıbbi gercekler. fazla alkol, siroz. neden cok icmis acaba benim kafami en cok bu kurcaliyor. hep keyiften icmis olmasini umuyorum, yoktan bir ulke var etmis, o icmesin de kim icsin derdim kendi kendime. anektodlar var yanlis hatirliyo olabilirim, hani yunan komutani icin "izmir'i aldiginda denize karsi raki icti mi?" diye sormus kordonda bir restoranin sahibine, icmemisse niye almis ki?! yaptiklarinin imkansizligi, o olmasaydi turk milleti'nin su anda ne durumda olacagi, cagindan otede bir lider olmasi falan baska gunlerde de anabilecegimiz seyler, 29 ekim de ataturk'e hayran olmamiz icin o vesileyi verir bize, 23 nisan da. ama 10 kasimlarda ben hep bu yalniz basina mustafa kemal'i dusunuyorum, bunca savas, kan-revan, kurtulus, cumhuriyet. ama sonunda kendi basina, basardiklarinin gururuyla ama belki de bir yandan icini kemiren bir gonul acisini dusunurken, muzik dinlerken, ölümüne sebep olacak kadar icen bir insan. belki de cocuk sahibi olmasinin memlekette daha sonra sorunlar yaratabilecegini dusundugunden bir cocuk sahibi olmamis, soyunu, genlerini dunyadan esirgemis. belki de bunu dert etmis, insan sevdigi kadindan cocuk sahibi olmak istemez mi? kendini feda etmis, sevgisini feda etmis, sonra da karacigeri dayanmamis, beyni sapasaglamken topraga girmis. icimi burkar her defasinda 10 kasimlar, insanlar degerini bilmiyor falan diye degil, sadece guzel bir insan kendi kendini feda etmis diye, ne icin olursa olsun.
daha önceleri beyaz yakalarımızı çıkartırdık,göğsümüzde atanın resimleri olurdu.hava bile daha bir kasvetli olurdu,soğuk,yağmurlu...derdik ki gökyüzü bile ağlıyor ataya.saatler ölüm vaktini vurduğunda kornalara basılırdı,sirenler çalınırdı.günlerden 10 kasımdı.ve biz usul usul ağlardık.
mustafa kemal atatürk'ümüze özlemin her geçen arttığı gün.özlüyoruz bekliyoruz belki bir mustafa kemal gelir diye am yok atam kimse gelmiyor senin geldiğin yerlerden inatla sana devrimlerine cumhuriyetine sahip çıkıyoruz bedeli ne olursa olsun dedirttiren gün...
evet, siz atatürk yokmuş gibi davranmaya devam edin, aldığınız maaşların, zırhlı yüzbinlerce euroluk lüks makam araçlarınızın, devletin parasıyla yenilediğiniz uçağınızın, üzerinde oturduğunuz ceylan derisi koltukların, çocuğunuza aldığınız gemiciklerin, mustafa kemal atatürk ün önderliğinde kurulan türkiye cumhuriyetinin sayesinde olduğunu siz unutun ama biz unutmuyoruz!
her 10 kasım dan daha yormuştur atasını sevenleri, daha bir üzmüştür...
zaten atasına karşı mahcup türk evlatlarını yıpratan bir saygısızlık rüzgarı esmektedir bu günde. atasını saygıyla anma hakkı bile zedelenmeye çalışılmaktadır atasını sayanların. sözlükte açılan kutlama ve alay başlıkları, siren sesi esnasında ortalıkla bağıra bağıra kahkaha atarak dolaşan insanımsılar, bu esnada çeşitli kanallarda oynanıp göbek atılmaya devam edilmesi da bunun birer göstergesidir...
vefatının 71.yılında, kurucusu olduğu t.b.m.m'de kürt açılımının tartışılacak olması bıraktığı mirasa ne denli sahip (!) çıktığımızın en büyük göstergesidir.
Yılın en lanet edilesi günüdür, Büyük önderin fani hayattan ayrıldığı gün. Eserleri yaşıyor derdik eskiden şimdi en büyük eseri cumhuriyet dahil bütün eserleri yoğun bir saldırıya maruz bırakılıyor.
bugün 10 kasım; türkiye cumhuriyeti devletinin temellerini atan, ulu önder mustafa kemal atatürk'ün ölüm yıldönümü.
eskiden matemim, sadece atatürk'ün öldüğü gün olduğu içindi, şimdi ise bambaşka..
onun kurduğu, ilelebet payidar kalmasını istediği türkiye cumhuriyeti devleti, artık ne yapmaya çalıştıkları ortada olan, ancak hala devletin başında, ülkenin üniter yapısını koruyan, kollayan, türk silahlı kuvvetleri ve yargı ile uğraşan, ülkenin "genetiği" ile oynamaya çalışan, ve ne hazindir ki %47 ile iktidara gelen insanlar var..
ve artık üzüntüm, atam öldü diye değil, biz onun yaptığı devrimlerin sonuna kadar koruyucusu kollayıcısı olabiliriz, belki kurduğu bu güzelim ülkeyi kanımızın son damlasına kadar savunuruz, ancak hiçbirimiz, evet hiçbirimiz, onun sızlayan kemiklerine çare olamayız..
ama; atam sen rahat uyu, bu ülke karış karış satılsa da, kurduğun düzeni bozmaya çalışanlar olsa da, kurduğun güzel ülkenin biz insanlarına acı çektirilse de, izindeyiz!
kasım ın herhangi bir günü değildir, herhangi bir gün değildir...
başımızın öne düştüğü gündür bugün. mahçupluğumuzu daha bir hissettiğimiz gün ata mıza karşı... başımız eğik, yüreğimiz buruktur. saat dokuz u beş gece, gözümüzden ayrı yüreğimizden ayrı yaş dökülür.
o günü yaşayanlar anlatırlarmış, ki ata nın kıymetinin bilindiği günlerdir o günler, uyanmışlar bir sabah, bayraklar yarıya inmiş, haber duyulmuş, gökyüzü bile kararmış o gün... bir acı, bir ürperti tüm ülkeyi dolaşmış aynı anda...
trablusgarp savaşında, balkan savaşında, birinci dünya savaşında çanakkale de yaptıkların konuşulacak, kafkas, suriye cephelerinde yaptıkların konuşulacak, ve anadolu dasın sonra, cumhuriyet i kurmuşsun, inkılapların cihana örnek olmuş atam...
yarın işimizde gücümüzde olacağız yine, bıraktığı yerden devam etmek isteyenler olacak, yaptıklarını yıkmak isteyenler olacak yine...
atatürkçülük, kemalizm diyecekler, seni sevene yolundan gidene dinsiz diyecekler, yaftalayacaklar; yoktan varoluşu görmezden gelecekler... ve bir on kasım daha...
--spoiler--
ıstırap çeken dünyada barış ve esenliği yeniden kurmak ve insanlığın yalnız maddi değil, manevi gelişmesini sağlamak isteyenler atatürk' ün iman verici ve yön göstericiliğinden örnek ve kuvvet alsınlar.
--spoiler--
atatürk için söylenen binlerce anlamlı sözden bence en güzelidir profesör herbert melzig'in bu sözleri. yıllardır her kelimesi aklımdadır bu paragrafın. sayende toprağımızdayız ve hürüz. emanetine sıkı sıkıya bağlıyız. 10 kasım 1938 dünyanın yas tuttuğu bir gündü. 10 kasım 2009 ve hala ilk günkü özlemle seni anıyoruz.
