ilk 45 dakikası 0-0 biten karşılaşmadır. son derece zevksiz geçmektedir. an itibari ile fenerbahçe taraftarlarının ikinci yarıda olabilecek değişikliklere umut bağladığı maçtır. ayrıca maçın yıldızı ilk yarıda oynadığı futbolla ve zaman zaman rakip oyuncularla testis geçer düzeyde hareketler yapan denizlisporlu yusuf şimşek'tir.
maça başladığımızda galip gelemeyeceğimizi sahaya adım atan her bir futbolcuyum diyen zat-ı muhteremlerin ayakseslerinden anlamış olsam bile niçenin ümit en büyük kötülüktür sözünde vermek istediği mesajı anlamış bir izlenim vermeden izledim maçı. ümidimi yitirmedim desem bile burnum uzar diye korkuyorum. korkularım da sadece bunlarla sınırlı olmadığını direkte patlayan şutla anladım. daha çok şey anlamamız gerektiğini de...
ilhan cavcav'ın büyük bir futbol duayeni olduğunun bir kez daha ispatlandığı maçtır.
ilhan Cavcav: uğur boral ile baki mercimek gittikleri takımlarda başarılı olamazlar. eğer olurlarsa ben de futboldan anlamıyorum demektir.
uğur boral'ın fb'nin topçusu olmadığı bu maçla birlikte net şekilde görülmüştür (o ortalar neydi öyle dağlara taşlara, bir ara attığı top honaz dağı'na gidecek diye endişelenmedim değil *). baki mercimek'i ise her maç görüyoruz zaten.
yusuf ve appiah'in birer pozisyonu disinda pek tehlikeli atak olmadi. futbolun kalitesi ne derseniz; yine ayni hep ayni: vasat... bu turk futbolunun kaderi...
denizlispor taraftarlarının sahaya sürekli konfeti atması ve denizlispor kalecisinin dakikalarca yerde yatması gibi saha içi tiyatrolarının izlenemeyeceği karşılaşma.
