okula başlayalı henüz 2 ay falan olmuştu. sağa sola yukarı aşağı çizgiler çekmiştik sonra yuvarlaklar falan derken bayağı ilerlemiş az buçuk harfleri öğrenmiştik. babaannesinin yetiştirdiği bir çocuk olarak ben rahmetlinin sayesinde çarpma toplama çıkarma bölme de öğrenmiştim. her ne kadar okuma yazma bilmese de kafadan dört işlemi yapabilirdi babaannem bana da sürekli sorardı. çalışan anne babamın bana öğretemediği üzerime eğilemediği ödevlerimde yardımcı olamadığı bi dönemde babaannem benim için bulunmaz bir öğretmendi evde. e haliyle okula gitmediği okuma yazma bilmediği için atatürkten kurtuluş savaşından milli mücadeleden duyduğu kadar haberdardı.
okulda bize ilk olarak istiklal marşında susmayı okurken de bayrağa bakmayı öğretmişti öğretmenimiz. bayrak hep yukardaydı direğin en tepesinde çok da güzeldi diğer bildiğim bir kaç ülkenin bayrağından çok farklıydı. hepsi dümdüz 2-3 renk boyalı bayrak gibi olmayan bayraklardı. bizimkinin bir ağırlığı bir şekli şemali vardı ya da bizim diye mi öyle geliyordu. ama yok yok bizimki hakkaten güzeldi. ilk öneml, günümüz cumhuriyet bayramıydı okulda tatili falan vardı stada gidilip izlenecekti güzeldi vesselam. bi de okulda şiir okunacaktı ağlak sesli bir kız yapmacıktan ağlayarak okuduğunda şiiri bayağı garip gelmişti bize. ben güldüm kız ağlarken o an müdürümüzle göz göze gelmesem daha da gülerdim heralde çok ciddi baktı yüzüme. yüzümdeki gülümseme kayboldu sağolsun bayram sevinciyle dolmuştum. sınıfın camlarına bayraklar astık renkli kağıtlar falan. bütün sınıfların camları kırmızı ağırlıklı rengarenkti. ellerimizde tahta saplı kağıttan bayraklarla stada yürüdük salladık bayrakları hopladılar zıpladılar izledik gayet güzeldi herşey.
10 gün sonra on kasım geldi çattı. 10 gün önce her şiirde adı geçen adam bugün ölmüştü. çok büyük işler yapmıştı ülkeyi o düz boyalı bayraklardan kurtarmış bizimkini dikmişti yerine. bayrakta bir değişiklik vardı ama bugüntepede değildi. bi de saat 9.05 de siren diye bişey çalacaktı onu bekliyorduk. nasıl bişey diye merak ederken çaldı lanet sesli birşeydi korkutucu garip bir ses. öğretmenimiz sessiz olun aşağıda diye tembihlemişti epey bizi. siren çalmaya başlayınca sustuk. sustuk sustuk sustuk sustuk çok uzun gelmişti o süre ama sustuk. neyseki istiklal marşını söylemeye başladık daha sonra 10 gün önceki ağlak sesli kız çıkıp bu kez harbiden ağlaya ağlaya okudu şiirini. ulan nasıl kızdı bu? ağlıyor şiirini okuyor içeri gidiyor 1 dakika sora gülüyor. ölen adama üzülüyor mu şiir okumadan önce biri dövüp mü çıkarıyor anlamadım. neyse şiirler falan da bitti hadi eve dediler gittik. herkes seviniyordu tatil diye. işte ilk hatırladığım 10 kasım böyle geçti. daha sonraları biraz birşeyler öğrendik atatürk'ü anladık. anladık anlamasına da hep kafama takıldı ne farkı var o ağlayarak şiir okuyup sonra da gülen uyuz kızdan ülkenin?
