çanakkale'nin geçilmez, geçilemez olduğunu düşmana son kez tattırdığımız, ulu önder mustafa kemal atatürk'ün taktik, deha, strateji başarısının ve kahraman mehmetçiğin destan yazdığı muazzam taarruzdur.
nisan ayında gelibolu yarımadasına kara çıkarması yapan müttefikler, ilerleme sağlayamamış, bunun üzerine suvla koyu'na 50 bin yeni asker çıkarmış, artık nihayi zafere ulaşmak için son hazırlıklarını yapmaktaydı.
6 ağustos'tan itibaren anzak tarruzları neticesinde düşman kuvvetleri sahilden içerilere doğru ilerlemeye başlamış, kocaçimentepe ve conkbayırı mevkiinde hücüma hazırlanmaya başlamışlardı.
düşmanın stratejisini öngören anafartalar grup kumandanı albay mustafa kemal ise derhal conkbayırına hareket etti ve conkbayırını müdafaa etmekle vazifeli 23. ve 24. alayların başına geçti.
esasen düşmanın bu hareketliliğinden ötürü türk ordusu da bir karşı taarruz gerçekleştirmek istiyordu, lakin bu taarruza katılacak 28. ve 41. alaylar conkbayırına gelememişti.
her ne olursa olsun mustafa kemal 10 ağustos sabahı taarruz etmeye karar verdi.
elindeki kuvvet çok azdı, düşman sayıca ve teknik olarak çok üstündü, ama düşmanın conkbayırında iyice yerleşmeden sökülüp atılması elzemdi...
taarruz anını mustafa kemal şöyle anlatmıştır;
--ulu önderin anlatısı--
Gün doğmak üzereydi.
Çadırımın önüne çıktım. Hücum edecek askeri görüyordum.
Oradan hücumun yapılmasını bekleyecektim.
Gecenin karanlık perdesi tamamen kalkmıştı. Artık hücum anıydı.
Saatime baktım. Dört buçuğa geliyordu. Birkaç dakika sonra ortalık tamamen ağaracak ve düşman askerlerimizi görebilecekti. Düşmanın piyade, mitralyöz ateşi başlarsa kara ve deniz toplarının mermileri bu sıkı düzende duran askerimiz üzerinde bir defa mitralyöz ateşi başlarsa ve kara ve deniz toplarının mermileri bu sıkı düzende duran askerimiz üzerinde bir defa patlarsa, hücumun imkânsızlığına şüphe etmiyordum.
Hemen ileri koştum.
Tümen Kumandanı’na rastladım. O da ve her ikimizin refakatimizde bulunanlar beraber olduğu halde hücum safının önüne geçtik.
Gayet seri ve kısa bir tefriş yaptım.
Önünden geçerek yüksek sesle askerlere selam verdim ve dedim ki:
“Askerler! Karşımızdaki düşmanı mağlup edeceğimize hiç şüphe yoktur. Fakat siz acele etmeyin. Evvela ben ileri gideyim. Siz, ben kırbacımla işaret verdiğim zaman hep birden atılırsınız.”
Kumandan ve subaylara da işaretime askerlerin dikkatini çekmelerini emrettim.
Ondan sonra hücum safının önünde bir yere kadar gidildi ve oradan kırbacımı havaya kaldırarak hücum işaretimi verdim.
işaretimin verilmesi üzerine süngü takıp hazır halde bekleyen Mehmetçik ok gibi süperlerinden fırlayarak karşı siperlere daldılar.
Conkbayırı sırtlarında olan Yeni Zelanda askerlerinin iki taburluk kuvvetinden kurtulabilenler, yamaçtan aşağıya doğru düzensiz bir şekilde geri çekildiler. Ön siperlerde bulunana düşman askerleri bu seri saldırının üzerine silahına davranamadı ve kısa sürede imha edildi.
Sağ kanattan ise 23 ncü Alay askerleri, geriye çekilen Yeni Zelanda ve ingiliz askerlerini takibe başladı.
Ağıldere yönüne saldıran Türk askerleri ile Tuğgeneral Boldwin komutasındaki dört taburluk bir kuvvet saat 10.00’da şiddetli bir çarpışmaya tutuştu.
Bu saldırı sonucu General Bolwin ve Kurmay Başkanı hayatını kaybetti.
Ağıldere kısa süre sonra Osmanlı birliklerinin eline geçti.
--ulu önderin anlatısı--
işte conkbayırı'nda bir destan böyle yazılmıştı.
taarruz sırasında ön saflarda çarpışan mustafa kemal'in de göğsüne bir şarapnel parçası isabet etmiş, şarapnel mustafa kemal'in cebindeki saati parçalayarak onun hafif yaralanmasına sebebiyet vermiştir.
conkbayırı allah'ın ulu önderimizi bize bağışladığı yerdir kısacası.
Bu askerlerimiz ve ordumuz ellerindeki kısıtlı imkanlarla, yiyecek olarak sadece üzüm hoşafı ve kuru ekmek yiyerek bu zaferi kazandılar. Çanakkale'yi geçilmez olarak ilan ettiler. 7 sene sonra da ege'de yunanlıları denize döktüler. Bu millet onlara minnettar.
