hayatın zorluklarıyla küçük yaşta tanışmaktır. şöyle ki, zaten dünyaya yeni gelmişsinizdir, anneye ihtiyacınızın olduğu o ilk aylarda anne kısa bir süre sonra başka bir bebeğe hamile kalmıştır. aranıza sokmuştur onu. sizle yeterince ilgilenmez sonrasındaki aylarda ve yıllarda. küçük yaşta tek başına kalmışsınızdır. bi de ola ola erkek olmuştur, sonraki yıllarda yaşayacağınız kötü yılların habercisidir. konuşmayı öğrendikten kısa bir süre sonra kendisine 'abi' demenizi mi istemez, 'ilerde kimseyle evlenmeyeceksin' diye sizle kavga mı etmez, üstelik daha da 4 yaşındayken. üstüne bi de siz ciddiye alıp 'bana ne ben evlenmek istiyorum' dediğinizde çıkacak arbedeyi söylemiyorum bile. estarabim şarkısını senelerce 'esra'ya bin' diye söyleyip sinir etmesi de cabası. biz küçükken önemliydi böyle şeyler. geldik 2012 yılına, 'o etek çok kısa değil mi?' sorusunu da babanız yerine size sorabilir. ama kardeş iyi bir şey olsa gerek, özleniyor.
