Bugün kimse televizyonda haberlere bakmaz. Bugün kimse gazete bile okumaz. ("Kitap" deyip birilerini güldürmek istemiyorum, hangi ülkede yaşadığımı biliyorum.)
Gazetelere şöyle üstünkörü bir göz gezdirilir: Gayrımenkul reklamları, tur ilanları, maç kıtlığında asma budayan spor sayfaları...
Hangi parti başkanının yeni yıla nerede girdiği de kimsenin umurunda değildir, hangi içkili gazinoda hangi kelek şarkıcıyla kimin kaç bin liraya kazıklandığı da...
Bugün boş boş televizyona bakılır.
Eski "nüfus sayımı" günlerindeki gibi...
Sokağa çıkmak yasak değildir ama sokağa ya hiç çıkılmaz ya da geç çıkılır. Üstelik hava da soğuktur.
Çünkü kafalar akşamdan kalmadır. Mideler de.
Bugün baş ağrısı, mahmurluk, Aspirin ve Talcid bayramıdır!
Bugün kimse çalışmaz. Hıristiyan da çalışmaz, ateist de çalışmaz, eh, fırsat bilip Müslüman da çalışmaz.
Bugün kimse dükkan açmaz. Kimse alışveriş düşünmez (maaş, hele araya böyle cumartesi pazar da girince, pazartesiye kalmıştır.)
Bugün kimse "marketten" bir şey almaya da kalkmaz, her türlü yiyecek içecek yılbaşı akşamından yağmalanmıştır.
Genel kurala aykırı olarak bugün çalışmak zorunda kalanı da (gazeteci, asker, polis, nöbetçi doktor, nöbetçi eczacı) kimse düşünmez.
Bugün geç kalkılır.
Gündüzlerin uzadığı sanılır, erkenden gece oluverince şaşılır.
Bir şeylerin değişmiş olacağını sanırsın, meğerse hiçbir şey değişmemiştir.
Bugün, bir an önce akşam olsun diye beklenir.
"Kalık" yemekleri bitirmeye çalışmak üzere...
Yağlı çatal değmiş beyazpeynir, helmelenmiş fasulya pilakisi, pörsümüş salam, içi geçmiş salata, avuç avuç da çok gereksiz fındık fıstık. ("Bir gelen olur" diye alınmış, hepsi elde kalmıştır.)
Bugün ölü gündür. Bugün evrensel bir dinlenme günüdür.
"Dinlence etkinliği" de yapılamayınca işkembeyi serme günüdür.
Yaşanmamış bir gündür yani.
Bugün entry girip bir şeyler karalamanın bile tadı yoktur...
chaptor 1;
akşam alkol masasında alınan kararlar sabah uyandığın baş ağrısı, ağzındaki berbat sigara tadı ve götü başı dağıtmış olmanın siniriyle unutulur ve fikren 30 aralık tarihine dönülür.
chaptor 2;
sabahında cebinden çıkan kredi kartı fişiyle ayılır dün ne bok yemişim lan ben diyerek yeni yılın ilk bir kaç haftasını açığını kapatmaya çalışmakla geçirirsin.
chaptor 3;
ya duşta olansındır ya da banyo kapısına vurup her şey çok güzel olacak bebeğim, diyen.
yani; 30 aralığı arar olacağız.
sonuç olarak; her geçen gün bir öncekini aratır. bu pesimist entryden ötürü özür diler yanaklarınızdan mıncırırım.
