yalnız girdiğim bir yılbaşı günü daha... meydanda insanlar eğlenirken uzak bir köşeye geçip bir sigara yakarak girdim 2015'e. sonra hiçbir şey yapmadan eve döndüm ve gidemediğim yılbaşı partisinden dolayı içimi bir pişmanlık ve hüzün kaplamışken bir şeyin farkına vardım ve kendime bir itirafta bulundum:
artık yalnızlıktan bıktım. yıllardır yalnızım ama bu kez bunaldığımı gerçekten anladım. beni üzen şey bir eğlencenin içinde yer alamamak değil, yanımda bir yakınımın bulunmamasıydı. yanımda bir arkadaşım olsaydı eğer, eğlenmeden de girmeye razıydım yılbaşına. arkadaş, arka sözcüğünden türemiştir; birbirine arka çıkanlar demektir. benim ise sırtımı dayayacak birinin olmaması (ailem dışında, ki onlar ile de aramda birkaç yüz kilometre var) beni gerçekten üzdü. yanımdaki insandan güç alarak 3-2-1 diye bağırmak isterdim en azından. yalnızken bağıracak gücüm yok mu? var elbette ama isteğim yok.
umarım bu dönemin final sınavlarını başarı ile geçer ve bir an önce evime dönerim. çünkü iyi bir tatile ve yakın bir dosta çok gereksinimim var.
hak eden herkesin yeni yılı huzur ile geçer inşallah.. yurdumun temiz insanlarına başarılar diliyorum 2015'te..
