türkiye'de her sene terör bayramı olarak kutlanan gün. devlet ve işçi sınıfı karşılıklı olarak stres atar. eline taş alan işçi kah cam camekan indirir, kah kendisini koruyan polisin başını yarar; aynı şekilde de devletin polisi de joblarla çok sevgili işçi sınıfını bir güzel pataklar, yetmez gaz bombası falan atar. bir nevi fantezi terör olayı.
sonra gün bitiminde sopa yiyenler tv kanallarında bugün de sopa yedik diye rahatlamış bir şekilde ağlanırken, sopa atan kesimse ayaklarını sıcak suya sokarak tv de olanı biteni izlemeye koyulur.
bu bir mayıslar da olmasa bizim insanımız nasıl stres atar bilemiyorum. iyi ki varsın 1 mayıs.
hiçbir 1 mayıs'ta polisle çatışanların işçiye benzer tarafları yoktu. bundan önceki senelerde açılan bayrakların rengini hatırlatmaya gerek yok.
ezilen halkın haklarını koruyacaklarmış;
ben 1 mayıslarda polisle çatışanların türbanlılar üniversiteden kovulurken nerede olduklarını merak ediyorum. türbanlıları halktan saymıyor musunuz yoksa türbanın rengi illa da bir örgütün bayrağının rengi olursa mı türbandan yana tavır takınacaksınız?
işçilere her türlü hak ve hakka sahip olma imkanı verilmiştir. denetimi de sendikalarla sağlanabilir. ama türbanlılara insan olmalarından dolayı doğuştan sahip oldukları haklar kullandırılmıyor. ezilen halkın yanındayız diyenlerin bu konuda ne düşündüklerini çok merak ediyorum. türbanlıların ezildiği bir ülkede bu konuda gıkınız çıkmazken ezilen halkın arkasındayıp deyip taksime çıkmaya kalkarsanız gülerim ben size...
dünyanın pek çok yerinde resmi tatil olan ve gerçekten adıyla alakalı şekilde provakasyonsuz, sessiz sedasız, işci liderlerinin konuşmalarıyla vs. geçen bayram.
fakat ne yazık ki dünyanın bu pek çok yerine güzel ülkem dahil değil. sloganlar, çevreye zarar, teror provakasyonları, apo posterleri, ne yani işci terorıst mi demek?
sonra polis copladı, e polise taş atarsan, gidip milletin dükkanının camını kırarsan, mesai arkadaşının, dayısının, kardeşinin katilinin posterini açarsan o polisin karşısında, sen o copu yemeyi haketmişindir.
Ülkem güvenlik güçlerinin avuçlarını ovuşturarak beklediği alandaki insanların kazanımlarının direk kendilerini de etkileyeceğini farketmeden coplarını kaldırıp indirdikleri emekçi bayramı.
hakkını arayan insanların bayramı olmasının yanısıra, pravakatörler yüzünden katledilen bayramdır. çoğu kişi bu pravakatörleri suçlamak yerine polisi suçlar. ama düşünmezler ki polis kendisine emredileni yapıyordur. orda saatlerce dikilip insanların üzerine tazdikli su fışkırtmayı, göz yaşartıcı bomba atmayı hobi olsun diye yaptıklarını hiç sanmıyorum. polis de ekmeğini yaptığı işten kazanıyor en nihayetinde.
hem polisleri hem işçileri çileden çıkaran , gerginlik yokken gerginlik yaratılan bir gün. polisleri gecenin 2sinden beri görev başında bulunduran , yetmiyormuş gibi dışarıdan polis takviyesi yaptırılan bir gün. bir iç savaş adeta. yazıklar olsun bize. demokratik bir ülkede yaşıyoruz değil mi? *
yeri gelince günde 20 saat çalışan, aylarca tatil yapmayıp vardiya döndürmek amacıyla 23 saatlik kısa dönüşlerle yetinmek zorunda kalan, evi otel niyetine kullanan bünyelerin günü. bizim günümüz.
emeğin ve mücadelenin günüdür. bırakın birileri 2007 1 mayısını terörize eden egemenleri kutsayıp tek cam kırmayan emekçilere hala utanmazca terörist desin, bırakın başka birileri taksimi tam da temsil ettiği sınıfa yakışır biçimde her türlü kepazeliğe açsın ama bu ülkenin işçisine emekçisine çok görsün ,taksim o birilerinin beğenmediği "ayak takımının" kanıyla canıyla kazandığı 1 mayıs alanıdır ve öyle kalacaktır, bu ülkenin sırtında kambur olan sülüklerin onayına ise kimsenin ihtiyacı yoktur! 1 mayıs'ta 1 mayıs alanındayız!
türkiye işçi sınıfına selam,
selam yaratana
tohumların tohumuna,
serpilip gelişene selam!
bütün yemişler dallarınızdadır!
beklenen günler, güzel günler ellerinizdedir,
haklı günler, büyük günler,
gündüzlerinde sömürülmeyen,
gecelerinde aç yatılmayan
ekmek, gül ve hürriyet günleri,
türkiye işçi sınıfına selam!
meydanlarda hasretimizi haykıranlara,
toprağa, kitaba, işe hasretliğimizi,
hasretimizi, ayyıldız esir bayrağımıza,
düşmanı yenecek işçi sınıfımıza selam!
paranın padişahlığını,
karanlığın yobazın
ve yabancının roketini yenecek işçi sınıfına
selam
türkiye işçi sınıfına selam!
selam yaratana.
çalışmaktan, ezilmekten, yaşamaya zaman kalmıyordu.
o işçilerin, emekçilerin verdikleri canlar ile bugün artık 8 saat çalışıyor işçiler.
allah vermedi bu hakkı size ey koyunlar. bu hakkı size, hak yolunda can veren
chicagolu işçiler verdi.
sizler ramazan çadırına gidip tayyibe şükredeceğinize, namuslu ve inançlı ve hakkını arayan ve bu yolda
can veren işçilere şükredin.
hak yolunda verilmiş canların anısına, onlara minnet için 1 mayıs!
1 mayıs işçi bayramı. emekçilerin bayramı. peki bu bayramı kutlayanlar kimler?
iyi güzel de neden 1 mayıs için yapılan gösterilerde pkk sempatizanları bu kadar çok? neden apo posterleri var dört bir yanda. neden gösteri yapılan yerlerdeki dükkanların yağmalanması? neden çevreye verilen bunca zarar?
bu mu emek, işçi hakları, özgürlük... nasıl bir anlayış bu.
sen hakkımı arıyorum diyorsun yanındaki adam bebek katilinin posterini taşıyor. ezilmiş halkların kardeşliği böyle mi oluyor?
bu nasıl bir bayram ki sadece ülkenin sol cenahı kutluyor. sanki sadece onlar emekçi, işçi. bu ne biçim bir bayramdır ki gariban işçi halkından çok yasa dışı örgütler cirit atar meydanlarda. ve biri çıkıp diyebilir mi ki bu gösterilerin ülkeye, millete, devlete tek bir yararı olduğunu?
madem bu halkın bayramı ne diye örgütlerin kendi çaplarında gövde gösterilerine dönüşüyor?
taksim için izin çıkmamasına hiçbir şekilde mantıklı bir sebep bulamadığım bayram günü. bu insanlar bunu orada kutlamak istiyor. ver iznini, kutlansın bitsin iş. ha başka bir yere izin vermişsin ha taksime. tarihindeki pisliği bu şekilde temizleyeceğini sanıyorsan yolun yol değil. ama doğru bak sen de haklısın. izin verme ki o insanlar eninde sonunda oraya girmek istediğinde polisine gün doğsun. o copları boşuna vermedin ellerine zaten. suçlular üzerinde değil de senin düşüncenden olmayanı dövsün diye var onlar. aklıma da birtakım ezgiler geldi bu arada:
