taksim'de kutlanması için şimdiden strateji geliştirmeye başlamak gerekiyor. bence en mantıklısı bir şekilde bütün istihbarat yollarını tıkayarak, bütün örgütlere, partilere, sendikalara haber verip, 1 mayıs'ta değil de bir gün önce, yani 30 nisan'da taksim meydanına çıkıp fake atmak. eğer bir gün önce yeterince kalabalık olursa bir gün sonra isteseler de müdahale edemezler. hayır ederlerse de bu sefer olayların önünü kimse alamaz, kendileri bilirler.
sanayileşmesini tamamlayamadan tarih sahnesine karışan imparatorluktan sonra doğan türkiye cumhuriyeti nde, ülkenin kalkınması adına yapılan sanayi atılımları, sosyalist kitlelerin sayısındaki artış, 2. dünya savaşı ndan sonraki çift kutuplu dönemin yansımaları sonucunda anlam ve önemi artan tören.
Dünya çapında bir dayanışma günü olarak kutlanan 1 Mayısın kökeni, anarşist mücadeleyle yakından ilişkilidir. Ezilenlerin, efendilere karşı mücadelelerinin hatırlandığı 1 Mayısa anlamını veren 1886 yılının 1 Mayısında işçileri örgütleyen dört anarşist işçinin idam edilmesi olayıdır. 1880lerde ABDde sendika hareketi içinde etkili olan anarşistler, sendikalar içinde doğrudan eylemi benimseyerek, günde sekiz saat iş talebini grevlere dönüştürdüler. Doğrudan eylem ve dayanışmayla işçileri örgütleyen anarşist işçiler, mücadele edilen talepleri toplumsal devrim ve özgür bir toplumun yaratılmasıyla sona erdirilmesi gereken bir süreç olarak gördüler. Chicagoda 400.000 işçi 1Mayısta greve gitti. 3 Mayıs 1886da polis McCormick Harvester Makina Şirketindeki grevcilere ateş açıp, grevci işçilerden birkaçını öldürdü. Bu durumu ifşa etmek üzere anarşist işçiler, herkesi Haymarket Meydanına çağırdılar. Meydanda toplanan işçilerin üstüne ateş açan polislerin arasında bir bomba fırlatıldı. O gün polislerin kaç tane işçiyi öldürdüğü ve yaraladığı bilgisine asla ulaşılamadı. Anarşistlerin etkili olduğu sendika büroları, basım evleri, toplantı salonları ve evler polis tarafından basıldı. işçi sınıfının yoğun olduğu bu alanlara yapılan baskınlarla örgütlü mücadele yıpratılmaya çalışıldı. Haymarkette yaşananlardan dolayı sekiz anarşist cinayet suçu ile mahkeme önüne çıkarıldı. iş adamalarının ve polislerin yakınlarından oluşan jüri, ezilenlerin yükselen mücadelesini durdurabilmek için yedi anarşist işçiyi(Albert R. Parsons, August Spies, Samuel J. Fielden, Michael Schwab, Adolph Fischer, George Engel, Louis Lingg) ölüme mahkum ederken, Oscar Neebeyi 15 yıl hapis cezasına çarptırdı. işçilerin uluslararası dayanışma eylemleriye sadece Samuel J. Fielden ve Michael Schwabın cezası ömür boyu hapse çevrilirken, Louis Lingg hücresinde intihar etti. Albert Parsons, August Spies, George Engel ve Adolph Fischer 11 Kasım 1887de asılarak idam edildiler. Anarşist işçileri asarak işçi hareketini gerileteceğini düşünen efendiler yanılıyordu. Spiesın sözleri bunu açıkça gösteriyordu; Eğer bizi asarak haksızlığa uğrayan milyonların, sefalet içinde ölesiye çalışan ve kurtuluşu arzulayan, [kurtuluşu] bekleyen milyonların bu hareketini, işçi hareketini yok edebileceğinizi umuyorsanız eğer düşünceniz buysa, o zamann asın bizi! Burada bir kıvılcımı ezeceksiniz, ama şurda, burda veya orada, arkanızda, ve önünüzde, her yerde alevler yükseliyor. Bu gizli bir ateş. Bunu asla söndüremezsiniz. Devlet ve kapitalizmin, ezilenlere karşı açtığı bu savaş, anarşizmi ABD genelinde örgütledi. Haymarket olayından sonra, anarşistler 1 Mayıs Gününü kutladılar, reformist sendikalar ve emek partileri yürüyüşlerini ayın ilk Pazar gününe kaydırdılar. Yoldaş Nestor Makhnonun bugün için söyledikleri anlamlıdır; O gün, o Amerikan işçileri, kendilerini örgütleyerek, mülk sahiplerinin Devletinin ve Sermayesinin adaletsiz düzenine karşı protestolarına bir anlam kazandırdılar Chicago işçileri, yaşamları ve mücadeleleriyle ilgili sorunları ortaklaşa halletmek için bir araya geldiler Bugün de emekçiler, kendi meseleleriyle kendilerinin uğraşacakları ve kendi kurtuluşları sorunuyla ilgilenecekleri 1 Mayısı bir toplanma fırsatı olarak değerlendiriyorlar Anarşist işçilerin ve binlerce yoldaşlarının, aynı zamanda Haymarkette 1886da günde sekiz saat için mücadele eden tüm işçilerin, dünya işçilerine armağınıdır 1 Mayıs.
Devrimci Anarşist Faaliyet
bu sene 77'deki katliamın yapıldığı taksim meydanı'nda kutlanmasına izin verilmedi. izin verilmemesinin esas nedeni neydi buna gelelim.
bu konuyla ilgili kadir topbaş'ın, bülent arınç'ın ve sanıyorum bir de hüseyin avni mutlu'nun imalı açıklamaları vardı. yani kutlamalara seneye, ondan sonraki seneye, ondan sonraki seneye de izin vermeyecekler. çünkü bir tanesi "yayalaştırma projesi" diye açıklama yaparken öteki terör, anarşi, provakasyon vs. demeye getirdi.
yani neden taksim'de kutlanmadı sorusuna da sürekli tutarsız cevaplar verildi.
asıl sebep ise padişahımızın solcuları pek sevmemesi.
geçen sene taksim'de kutlandı. çünkü erdoğan, solun sokağa çıkmasını engellemek istedi. onları da bir nevi dizginledi. ülkede büyük bir ayaklanma, uyanış olmasını istemiyor.
bu bir tatbikattı. yani solcular direnecek mi, eğer direnecekse ne kadar direnecek, sosyalistler kontrol edilebilir mi bu ölçüldü. en sonunda da akp'nin istediği oldu.
eğer mesele yayalaştırma projesi ise hepimizin bildiği gibi proje bu şekilde daha fazla zarar gördü. insanlar meydana girselerdi özgürce kutlamalarını yapsalardı bu kadar maddi zarar ortaya çıkmazdı.
eğer seneye kutlamalar taksim'de yapılırsa söz veriyorum ben de gidip akp gençlik kollarına üye olacağım. ben haksızmışım diyeceğim. ama yapılmayacağına adım gibi eminim. ahan da buraya yazdım.
bu sene 1 mayısa kafkas derneği ile katıldım ve konvoyumuz ilgi odağı oldu. çerkezlerde asimile olma korkusu var ve siyasi anlamda bir bütünleşme mevcut. bu ülke kuruluken türkiye cumhuriyeti diye kuruldu. kürtler, lazlar, çerkezler hesaba katılmadı. sonuçta bu ülkeyi biz hep beraber kurduk. birlikte savaştık. eğer bu ülke herkesin menfaatleri doğrultusunda kurulsaydı günümüzde yaşadığımız sorunların hiçbiri olmazdı.
barış içinde yaşardık.
kimi yevmiyesinden kaybetmek istemediği için, kimi de patronu gelin çalışın dediği için kutla(ya)mıyor. gerçek şu ki adı işçi bayramı olan bu bayramı bir tek muhatapları kutlamıyor.
israilli ağabeyleri sevindiren gün bugün değildir. zira israil ile ortak askeri tatbikat yapanlar, müttefik olanlar bizzat o saldıran polislerin emir aldığı iktidardır. onlar iktidarla seviniyorlar.
naylon komünistlerin eziklendiği gün.
geçen sene "ehe ehe hükümet bizden korktu , zafer kazandık , aldık taksimi" diyen ergen. bu sene yine aynı hükümeti "girseydik keşke baskıcı hükümet böhü:(" şeklinde suçluyor.
hayır beyni olsa anlatırsın, dersin ki "inşaat var taksimde. senin gibi malı alırsak oraya gider kendini inşaat çivilerine saplar " dersin. ama yok işte.
birde polisimizi "her zamanki gibi" suçlamışlar. he ya savaşmaya gelen sizlere çiçek dağıtıcaktı polis. he yav he...
şunu düşün birde. polis şunların kafasını ezmese, bunlar es keza taksime girse. seyreyleyin şamatayı. savaş kazanmış gibi tripleremi girmez artık 10 ay bunların naylon gazetelrindemi konuşulmaz... adamlar kibrit görse devrim ateşi diye 10 ay konuşucak kapasitede olunca bunlara böyle bir tavizde verilemez zaten. önümüzdeki sene inşaat olmayacak. bir tehlikede yoksa girersiniz kıymetli taksiminize. girmek zaten sizinde işinize gelmiyor ya. o attığınız "ehe ehe hükümet bizden korktu , zafer kazandık , aldık taksimi" naraları üstünüzdeki israilli abileri pek mutlu etmiyor zira. ortalık yakılıp yıkılırsa daha iyi sizin işinize gelen bu.
1 mayıs denilince akla zaten mutlu görüntüler gelmemesi gereken gün. nitekim bayramdan ziyade mücadele günüdür. zira tarihinde işçi sınıfının mücadelesi vardır. ne yazık ki mücadeleler de öyle çok bayram havasında geçmez.
