işçi yerine ne idüğü belirsiz tiplerin kırmızı atkılar ile yüzünü kapattıkları üretmeyen , tüketen , enternasyonel ütopyasındaki herşeyi ile yabancı olmuş, her yerde okulda yolda kantinde olay çıkaran bir hayır gelmeyen tiplerin doldurduğu alan olarak aklımda kalan yer.
babamın bana "bir zamanlar 1 mayısta hepimiz doyasıya eğlenir piknikler yapardık , bahar bayramıydı o günler...hey gidi günler" diye anlattığı ama ya benim kör oldugum yada piknik anlayısının değiştiği fikrini öne sürebileceğim gün..
darbe sevicilerinin işçi sınıfı ve emekçilerin bağrına sapladıkları faşist-şoven kamanın saplandığı o bağırdan Taksim'de çıktığı, çıkartıldığı gündür. Taksim'e çıkan her sokaktan eylem insiyatifinin fışkırdığı, yıllardır süregiden doldur boşalt 1 Mayıs'lardan sonra 77 1 Mayıs'ının 30. yılında her türlü baskı ve zora rağmen adına layık bir direşkenlik gösterildiği gündür.
işte geldik istanbul.
Tekrar geleceğiz.
Daha çok geleceğiz.
Gelecek ve yeneceğiz.
işte geldik Taksim.
Söz verdik, ilan ettik ve
geldik. Tekrar geleceğiz.
Daha çok geleceğiz.
Gelecek ve zaptedeceğiz tüm alanları. Zaptedeceğiz 1 Mayıs Alanı'nı.
işte geldik istanbul. Akdeniz'den, Karadeniz'den, Doğu'dan ve Batıdan, iç Anadolu'dan geldik...
Geldik ki, haramiler kesmiş, alanımıza çıkan yolları.
Sürdüler üstümüze panzerleri, sıktılar gazları, vurdular copları... Dönmedik geri.
Vuruştuk Taksim sırtlarında.
Bir cephe savaşıydı evet;
haramilerin işgali altındaydı şehitlerimizin yattığı alan. Yürüdük Taksim'e doğru.
Dolmabahçe'den yürüdük, Okmeydanı'ndan yürüdük, Ümraniye'den yürüdük, Karaköy'den, Kabataş'tan, dört bir yandan...
Yürüdük üstüne zulmün.
Yürüdük üstüne haramilerin.
Bekliyordu bizi Taksim, er geç buluşacağımızdan emin.
Bekliyor bizi istanbul, er geç kızıl bayraklarımızla surlarını süsleyeceğinden emin...
Bekle istanbul, kavgamızın şehri... Kızıl bayraklarımızla ve zafer şarkılarıyla caddelerinden ve alanlarından geçeceğimiz günler yakın...
Bu devletin guncesini okuyunca ürpertici bir donukluk gozlerinizden sızarak, sizinde bedeninizi ele gecirmiyor mu? Muktedirlerimizin kendilerini sağlama alabilmesi için harcadıkları ömürlerin öykusune sık sık denk geldiğimizden dolayı acaba o satır aralarından sızan dehşet çokca mı kanıksandı... Artık zihnimizi yoracak tek bir şaşkınlığımız olamayacak kadar içsellik sularına mı kulac atıyoruz.. sahi ne zaman ve nerede başladı öldürülmenin, yok edilmenin bizim yazgımız olduğuna inanmamız..
Hiç yaşanmamışcasına bir nisyana harmanlanarak tarihin arka sayfalarına itelenmeye çalışıldığımız hayatlara alıştırmanın tarihini bu coğrafya, 77 mayısındaki 1 mayıs'la prömeyerini yaptı. Yuzbinlerce emekci ve emekten yana tavır alan ilericinin doldurduğu meydanın bir anda katliama dönüşmesidir muktedirlerin kendi guclerini sergilemekte ki pervasızlığın kırılgan anı.. Otuzaltı omrü bir anda yerküreden sökün ettirerek karanlık bir ebem kuşağına sarmalayarak, otuzaltı ömrü aramızdan usulca alarak çıkıp gitmişlerdir. Otuzaltı ömürle bizlere zamanı gelince nasıl korkunc olabileceklerini, nasıl katliama uzanabileceklerini, yaşamları nasıl harcayabileceklerinin ispat rüştünü sergilemişlerdir. O kırılgan an, bizlerden ayrı aylalarda yer aldıklarının göstergesidir. Otuzaltı yaşamı tarihin zaman aşımına kurban ederek, zihnimizden koparmanın eşiğinde, silinmiş geride bırakılmış bir ana gömmerek unutturmaya çabalamalarıdır gercek yuzleri.
Kendi guclerine harcadıkları ömürlerimiz bu coğrafyada yaşayan herkesin miladıdır. canlılığını hala ilk gunkü gibi koruyan, bizimle yaşayan ve bizim tarihimize özne olan otuzaltı yaşam en kıymetli hazinemizdir. Unutuşun kahredici ağırlığını uzerimize urba olarak giydirmeye çalışan muktedirlerimize inat, emeğin, özgürlüğün, bağımsızlığın cisimleşmiş halidir otuzaltı yaşam. Gecmişimizi takvimlerden çıkarmaya çalışanlara inat ışıldayan bir onur olarak anımsayacağız otuzaltı yaşamı. Acısını içlerimize derin işleklerle kazıdığımız bu ömürlerin, katilleri gun yuzune çıkarılana kadar her mayısta karanfiller taşıyacağız alanlara. Her mayısta yerkürenin arzı kadar sıcak olan yüreklerimize basacağız öfkelerini. Kıyılan canlara, kırılan camların istatiklerini hamasi nutuklarına sıkıştırarak sununların kaşar gulumsemelerine inat zamanımız ilerlemeyecek bizim..
otuzaltı canımızın öldüğü alanlara karanfil taşıyacak çoçuklarımız tükenmedi daha aradan otuz sene gecmiş olsa bile, hala oradayız hala 1 mayıs 77 deyiz... Kendimizden sonrasına verebileceğimiz mirasımızın onurundayız..
mimar sinan üniversitesinın yanındaki parkta oturmak isterken, polisler tarafından durdurulduğum gündür.
polis: ne yapıyon ulan burda?
- görmüyon mu parka giriş yapıyorum.
polis: ulan bugün 1 mayıs görmüyon mu?
- evet belli ediyorsunuz ama ne alaka anlamadım?
polis: oturamazsınız burda, sittirin gidin.
- neden ya?
polis: hade len (yanına birkaç çevik kuvvet gelir)
- tamam (içinden küfürler sayarcasına)
polis: göt!!!
oligarşinin halk üzerinde terör estirdiği gündür, nihayetinde bu terör bir kişinin ölümüne yol açmıştır. 75 yaşındaki bir amcamız polisi sıktığı gazlardan dolayı hayatını kaybetmiştir.
vali muammer gülerin 3 milyon insanı göz altına aldığı gündür. 1000 tanesi nezarethanede, geri kalanları da her tarafı kapatılmış yollarda göz altında kalmışlardır.
Polisin sıktığı gazdan fenalaşan yaşlı bir adamın yollar kapatıldığı için hastaneye de geç götürülünce öldügü gündür. yürü vali bey yürü kim tutar seni.
30 sene öncesinin anısına tekrar taksime çıkılmak istendiği ve çıkıldığı gündür. Kimse buna engel olamamıştır.
Hala inatla sloganların arkasına sığınanların ve demogoji sanati icra edenlerin bayramı değildir. Çürümüşlüğe, adaletsizliğe, ayrımcılığa meydan okuyan herkesin bayramıdır 1 mayıs.
Arkamızdan "vakvak ediyor goministler" diyen emekçi kitleye karşı hiçbir zaman aptal, lümpen kitle diyerek aşağılamayanların bayramıydı bugün niye mi? çünkü o işçiler lümpen doğmadı, kendileri seçmediler bunu. "vakvak ediyor gomistler" derken komünistin ne olduğuna dahil hiçbir fikirleri dahi yok belki. Türkiye'nin doğusundan istanbul'a çalışmaya gelip, patronları her yaz tatil yaparken yıllarca istanbul'daki denizi dahi görememiş her gün sadece atölye ve evi arasında gidip gelmeye mecbur bırakılan, meta haline getirilen işçinin ne gibi bir suçu var olabilir o sadece sistemin hepimiz gibi sistemin çürüttüklerinden.
Kendi menfaatlerine işleyen sisteme çomak sokulmak istenince köpek gibi korkuyorlar bu 1 mayıs'ta tekrar bunu gördük. Bas bas bağırıyorlar "aynı sloganları atıyorsunuz, ezbere konuşuyorsunuz" diye. Sürekli aynı muhalefet asıl sizin aşmanız lazım kendinizi. Sıktı bu muhalefet.
parlementer rejimin kurallarına uygun olmadığımız düşünülüyor, oysa ki parlementer sistemin kurallarına göre çalışan siyasal oluşumlar var. seçim alanlarında sadece oy derdine düşüp döner dağıtmıyor, hepinize iki anahtar demiyor, koltuk sevdasıyla bu siyasal oluşumlar. Onlar sokaklarda gazete, dergi satıyor, çünkü salt nicelik ile devrim yapılamayacağını bilinçli bir kitlenin olması gerektiğini biliyorlar.
Bizim "aydın" kişimizi rahatsız ediyoruz. "terör" estirdik diye. Kokteyline gidememiş yollar kapalı olunca. Tarihe dönüp bir baksın "aydınım" diye ortalıkta dolanmayıp, "aydın" sıfatına sahip olan kişilerin dünya'ya karşı tavırları nasılmış. "Kokteyllerde, toplantılarda entel takılayım da bir iki hatun düşer belki mi?" diyerek etrafta ahkam mı kesiyorlarmış?
Her şeye rağmen, hiçbir şey ölmeye değmez elbette ama bu bayrama katılanlar zaten mazoşist oldukları için inmiyorlar meydanlara. Bu kadar insan "ben adaletsizlikten şikayetçiyim ama şimdi gidip söylersem döverler beni" deseydi hatta bundan yıllar evvel de insanlar böyle düşünseydi insanlık bugünkü olduğu yerde olamazdı. Burada ki insanlar kendi menfaatlerini düşünmeden, ben zaten yaşıyorum yakında öleceğim, gideceğim demeden meydana iniyorsa kendinden sonrakileri düşünecek vicdana sahip olabildiği içindir.
--spoiler--
Emek düşmanları iş başında. işçi sınıfının, emekçilerin ve ezilenlerin uluslararası birlik mücadele ve dayanışma günü 1 Mayıs saldırılarla başladı. 1 Mayıs 1977 de 1 Mayıs bayramını kutlamak için Taksim de buluşan 500 bin insanımıza saldırarak 36 yurttaşımızın ölümüne neden olanlar; 30 yıl sonra 2007 1 Mayıs ında emek düşmanı yüzlerini bir kere daha gösterdiler.
1977 1 Mayıs ında öldürülen insanlarımızı anmak için; 1977 1 Mayıs katliamlarının aydınlatılması, suçluların ortaya çıkarılması ve 1 Mayıs ın işçi sınıfının bayramı ve resmi tatil ilan edilmesi için; Taksim alanının işçilere açılması için ilerici emek örgütleri, halk örgütleri ve sol siyasal partiler olarak bu yıl 1 Mayıs ı; 1 Mayıs Meydanı nda Taksim de kutlamaya karar verdik.
Türkiye nin dört bir yanından binlerce emekçi istanbul a gelmek için yola çıktı. Halkın hakları için; insanca güvenceli bir yaşam için; bağımsız demokratik bir ülke için; kardeşlik için; cumhurbaşkanlığı seçimini şeriatçı-darbeci ataklarla devlet iktidarı üzerinde egemenlik için mücadeleye çeviren ve her ikisi de ABD ve büyük sermaye güdümündeki darbeci faşist generallerle gerici AKP iktidarına karşı; kilitlenen Türkiye nin anahtarı halk demokrasisidir demek için 1 Mayıs a katılmaya; Taksim e çıkmaya çalışan emekçiler vahşice saldırıya uğramıştır.
Türk Polis Teşkilatı nın 162. yılı kutlamalarına, maç kutlamalarına; konserlere açılan Taksim Meydanı emeğe kapatılmıştır.
1 Mayıs tertip komitesi sabahın erken saatlerinde Dolmabahçe de saldırıya uğramış ve gözaltına alınmıştır.
1 Mayıs için Beşiktaş ta, Kabataş ta toplanan emekçilere polis vahşice saldırmıştır. Saldırılar devam etmektedir. Çok sayıda yaralı ve gözaltı vardır.
Saldrganlar, vahşi saldırılarını görünmez kılmak için basın mensuplarına yayın yasağı getirmişler; emekçilerin buluşmasını önlemek için istanbul trafiğini tamamen kitlemiş; toplu taşıma araçlarıyla ulaşımı engellemişlerdir. istanbul, emekçiler Taksim e çıkmasın diye abluka altına alınmış 1 Mayıs fiilen yasaklanmıştır.
Ankara dan istanbul a gelen emekçiler gişelerde vahşice saldırıya uğramış, çok sayıda insan yaralanmıştır. Otobüsler zorla Ankara istikametine yönlendirilmiştir. Marmara; Karadeniz ve Akdeniz bölgelerinden gelen bir çok otobüs yolda durdurulmuştur. Ege bölgesinden gelen otobüsler Gemlik yakınında feribotlarda tutulmaktadırlar. Ankara dan istanbul a girebilen otobüslerdeki emekçiler Beşiktaş ta ağır bir polis saldırısı ile karşılaşmış, gözaltına alınmış ve Etiler Polis Okulu na götürülmüştür.
Tüm engellemelere, baskı, saldırı ve yasaklamalara karşın emekçiler 1 Mayıs ı gerçekleştirme ve 1 Mayıs Meydanı nı emeğe açma kararlılığını ve iradesini göstermeye devam ediyorlar. Barikat kurulan yollar emekçiler tarafından kesiliyor; polis ablukası ve saldırısı altında emekçiler toplanmaya ve yürüyüşe geçmeye devam ediyor. Taksim e ulaşan yüzlerce insan birleşiyor.
1 Mayıs 2007 de yaşadığımız bu saldırı emeğin, halkın sesini duyulmaz kılmak isteyenlerin, halkın haklarını gaspedenlerin; insanca bir yaşamı halka çok görenlerin; başta 1 Mayıs 1977 olmak üzere ülkemizde yaşanan tüm katliamların sorumlularının; emperyalizm işbirlikçilerinin saldırısıdır.
2007 1 Mayıs ında emekçilere dönük vahşi saldırıyı nefretle kınıyoruz. Emekçilerin bu vahşi saldırıya karşı sonuna kadar direnme hakkı vardır. Emekçilerin 1 Mayıs ı 1 Mayıs Meydanı nda kutlamaya hakkı vardır. Emekçilerin insanca bir yaşam hakkı vardır. Emekçilerin demokratik hak ve özgürlüklerini kullanmalarını kimse engelleyemez ve tarih bize göstermiştir ki hak verilmez alınır! Haklarımızı alacağız! 1 Mayıs ı özgürleştirecek; yasakları söküp atacağız! Tüm engellemelere, faşizmin ablukasına rağmen Taksim'e çıkan binler şimdi haykırıyor :1 Mayıs emeğimiz, onurumuz, özgürlüğümüzdür engellenemez! istanbul'a sokulmayan emekçiler Yaşasın 1 Mayıs sloganları ile TEM yolunu kesiyor.
--spoiler--
taksim'de gösterilerle alakası olmayan vatandaşın bile terörist muamelesi gördüğü,kimisinin duygudan kimisinin biber gazından gözyaşlarına boğulduğu,"güvenlik önlemi" bahanesiyle polisin istediğini tokatladığı ve istanbul'da birçok yerde araç trafiği kavramının 1 günlüğüne ortadan kalktığı tarih.
--spoiler--
TÜRKiYE dışında dünyada en sert çatışmaların ve olayların yaşandığı ülkeler isviçre, Çek Cumhuriyeti ve Çin yönetimine bağlı Macau oldu. Pek çok ülkede işçiler, ücret artışı ve iş koşullarının düzeltilmesini talep ederken, istanbul gibi Macau'daki gösterilerde polis copları konuştu. Polis kalabalığa havaya ateş açarak ve biber gazıyla müdahale etti. Çok sayıda kişi gözaltına alındı.
yalnızca büyük bir şiddetin uygulandığı bir gün oldu dün. ama durun çocuklar durun, bakın burjuvazinin sürüngenleri gene ortaya çıktı. itler, çakallar, mollalar ülkemizi sardı kimsenin haberi yok. hala işçi bayramına karşı çıkıyorlar, hala gelişmemiş bilinçleri olaya din ve milliyetçilik eksenli bakıyor. her şeyi geçtim hala "komünistler moskova'ya!" diyebiliyorlar. alın beyler savunun eserinizi, savunun dünkü olayları nasıl savunduysanız 12 eylül öncesi faşist saldırılarınızı. bu ülkeyi emanet ettiğiniz o çok sevdiğiniz kişiler satmadı mı, işçiye, emekçiye, vatana kıymadılar mı? hani nerde kokuşmuş politikacılarınız, nerede kokuşmuş zihniyetiniz. sizler değil bu bilinçle emeklemek, sürünemezseniz bile.
devletin yine işçi bayramına karşı öfkesini kustuğu gün.yasadısıymış oradaki miting, taksim miting alanı değilmiş. peh, peki o zaman niye taksim'i konserler ya da polis bayramı için açıyorsun. bu ülkede pek çok yasal 1 mayıs gördük, o zaman da kurşun olup yağdılar. hayır haykırın: "biz emekçi, işçi, halk düşmanıyız!" diye de biz de rahatlayın sizde. yoksa bu taktığınız maskeler öcü yüzünüzü saklayamıyor, yalnızca daha fazla alçalıyorsunuz, hepsi bu.
pardon ya, haklısınız! "kahrolsun insan hakları" diye yürüyen bir devlet kurumu olamaz değil mi? ben yanılıyorum ve feci halde anarşikzz tavırlar içerisindeyim şu an..
bu yüzden taksim e girişi 7.30dan itibaren kapatıyorlar!
bu yüzden 20 polis arasına aldıkları bir eylemcinin kafasını gözünü yarabiliyor!
bu yüzden feribotlar açıklarda bekletiliyor.
bu yüzden taksim e girmek isteyenlere gaz bombaları ile karşılık veriliyor...
kutlama yapıcam diye silah sıkan şehir magandasına sonuna kadar açılan taksim meydanı'na önceden izin alınması gerekmeksizin girip, en içten en görkemli bir şekilde anmasını yapmaktan ve taleplerini haykırmaktan -yani demokratik haklarını kullanmaktan- başka niyetleri olmayan insanların biber gazıyla gözlerinin ve ciğerlerinin yakıldığı, dövüldüğü, yerlerde sürüklendiği, kafasının yarıldığı gün olmuştur.
ha şunu da söyleyeyim, bütün bunlara rağmen olayların ne öncesinde ne sonrasında istiklal caddesi'nde tek bir taş bile atılmamıştır. sözlükte güce tapan bazı yazarlara duyurulur.
canımız, kanımız, türk polisimiz beşiktaş'ta, dolmabahçe'de ve istiklal caddesi'nde sadece yürüyen ve bekleyen insanlara canavarca hislerle saldırıp, ortalığı savaş alanına çevirirken, terörün ne olduğunu bilene bilmeyene göstermiştir.
kozyatağından 4.levente gitmek için 8:45 te bindiğim otobüsten; 2.5 saat sonra anca ümraniye köprüsüne gelmişken dayanamayıp indiğim; sebebinin vali olacak şahsiyetin haber vermeden köprüde yaptığı abuk subuk uygulama olduğunu öğrendiğimde daha da sinir olduğum gündür. Çalışmadan*, çalışmadançalışma işi daha çok yorulduğuma mı sinirleniyim; işlerin aksadığına mı sinirleniyim bilemedim.
konuyla ilgili şu yazıyı hislerimin gazeteye vurdurulmuşu olarak nitelendirebilirim. http://www.sabah.com.tr/ozdil.html
türkiye adına tarihi olayların gerçekleştiği gündür. önce işçilerin yaptığı miting'de yaşananlar, ardından anayasa mahkemesi'nin cumhurbaşkanlığı 1. tur seçimini iptal edip 367 şartını araması, daha sonra seçimlere gitme kararı, cumhurbaşkanı'nı halkın seçmesi kararı, cumhurbaşkanlıoğı süresinin 5+5 şeklinde düzelenmesi, seçimlerin 4 yılda bir yapılması kararı...*
