biliyor musunuz ben hayatımda yolda tanımadığım kimseden para isteyemedim, okadar gurursuz olamadım, cebimdeki son parayla sonunu düşünmeden taksim otobüse binemedim, o kadar sorumsuz olamadım, insanlar dönüp bana baksın diye kendimi palyançoya benzetemedim o kadar aç olamadım. olmak da zordur sanırım.
annesi gözlerinin önünde dövülmüş yada babası yıllardır çalışmayan ne biliyim annesini arkadaşlarının babasıyla görmüş, belkide baba dediği adamla bir kere parka gidememiş, burnu büyük, kafası küçük diye aşağılanmış, giydiği ayakkabılar marka değil diye ortama alınmamış, sevilmemiş, sevmemiş, gurursuz, sorumsuz, ve ilgiye aç bir emo benden bir lira istediğinde benim ona verecek bir cevabım yok. 1 liram varsa veririm .
emoluk kurumu henüz icat edilmemişken de vardı bu 1 lira isteyenler. hatta o dönem 1 milyon istiyorlardı. demek ki şimdi bunların tekeline geçmiş "karşıya geçme parası" toplama işi. sanırım biz de west coast-east coast moduna geçiyoruz yavaş yavaş. *
(bkz: cross over gang)*
