Sokaktan geçerken sizi durdurup dalga geçercesine piercing ve dövme için dilenen genç emocu kızı sevmek istemektir. Bu garip duygu nerden geldi dersiniz içinizden. Bir an ağzınızdan "20 lira vereyim, tepe tepe kullanayım" diyesiniz gelir. Sonra düşünürsünüz: "Bunlar şimdi reşit değildir. Hukuki bir sorun çıkarbilirler" dersiniz ve içinizdeki sevgiyi gömerek "yok yok" diyerek uzaklaşırsınız.
bir lira isteyen başka biri olsa mesela o an evine gitmek için parası çıkışmayan bir insan onu severim ama söz konusu emo ise onu ayrı bi severim.
(bkz: sevmek vardır bide sevmek vardır)
Daha 1 saat evvel beyoğlu asmalı mescitte bir tekel bayisi işleten bir müşterime uğradım. Tam faturalarını almak üzereyken her haliyle emocu olduğu belli olan 18 li yaşlarda bir kız girdi. Selam verdi biraz mahcup biraz samimi birazda satıcının gözlerine kitlenerek başladı:
- Şey... ben sigara alcam da ama eksik param var. şu kadar liram yok. Nolur yardımcı olup verseniz o 'X' sigaradan.
Adamın bu nazikhane ve işveli konuşan pilli bebeğe hayır demesi için bir neden yoktu. Sigarayı verdi ve kız gitti. Giderken arkasından baktık. Bizi görmedi, eliyle birine rock cıların yaptığı o güzel hareketi yaptı. Kime mi? tabiki onu bekleyen giyiminden taviz vermeyen artist erkek emocu sevgilisine. Birlikte istiklale doğru güle oynaya yol aldılar.
