günümüz türkiye'sinde olanlar ve olmayanları ifade etmek durumudur.
bugün, bu ülkede;
inanmış bir halk vardı ama karşısında muhattap olabileceği bir siyasi irade yoktu.
biber gazı, portakal gazı ve insanların üzerine sürülen sözüm ona toplumsal müdahele araçları vardı ama içinde insan yoktu.
taş vardı, sopa vardı, gaz maskeleri vardı ama bu saydıklarımızın hiç birisinin başlattığı yoktu.
evlerinde duramayanlar vardı, koltuklarına daha da gömülenler vardı ama koltukların konforu yoktu.
para için savaşanlar vardı, özgürlük için savaşanlar vardı ama bu gerçekliği anlayabilen tek bürokrat yoktu.
bugün meydanlarda gaz yağmuru vardı, kenara kaçanlar vardı, çömelip de sırtını dönenler vardı ama vazgeçenler yoktu.
"polis hata yapmıştır" diyenler vardı, "polis katildir" diyenler vardı ama "polis emir kuludur" diyenler artık yoktu.
"kışlayı yapacağız" diyenler vardı, "avrupa basınını hedef alanlar" vardı ama avrupa basınında o "büyük devlet lideri" manşetleri yoktu.
meydanları dolduranlar vardı, kolunu-bacağını o meydanlarda bırakanlar vardı, plastik mermi vardı, gerçek mermi vardı ama tüm bunları haber yapan 3 tane kanal yoktu.
özetle;
bugün aslında her zaman olduğu gibi yurdumda pek çok şey vardı ve buna karşın pek çok şey yoktu. ama her zamankinden başka olarak;
halkından bağımsızlığını afiş eden ve varolan siyasetçiler karşısında "ya sabır" diyen o halk yoktu...
