- platonik aşkıma direk teklif ederim hacı. 2,5 sene ömrüm tükendiydi. güçten takatten kesildiydim. çıkarım karşısına "seviyorum lan seni" derim. ne olcaksa olsun amk.
- aynı gün sınıfın 4x4 motoru aylin'e pandiğimi atardım hafız. lan efendilik dedik, ayıp dedik de ne oldu be! bir ben kaldım bir de din hocası...
- mini etekle derse gelen beyza hocanın dersinde, masasının etrafına sırf dümenden 15 kişi toplanıp, kadıncağız o hegameyle ilgilenirken alttan sandalyesinin altına girip (evet!) sırayla bacaklarına bakan hayvan sürüsüne bende katılırdım. katılırdım abi yalan yok! içim içimi yemişti de yine efendiliğe vurmuştuk.
bunları yazarken düşündüm de benim lise yıllarım meğer kayıp yıllarımmış be.
Alırdım kendimi karşıma, oğlum bak, aptal olma, okulun en güzel kızlarına yazmaya çalışıp zaman kaybediyorsun. ortanca güzellere yaz. ne olsa onlar 1 yıl sonra serpilleşip çok daha güzel olacaklar. Böylece hem bir sürü kız arkadaşın olur hem de okulun diğer kızlarının dikkatini üstüne çekersin deyip kendime altın öğütü verirdim.
kesinlikle ceyda nın pıttışını ellerdim, ayrıca durmadan beni boş sınıflara çağıran bennu ya kesinlikle bizim ev boş gel sevişelim derdim. harbiden yapardım bunu.
sabah 7de "bütün öğrencilere günaydın, en geç 7.5 gibi herkes odasını boşaltsın" anonsuyla uyanmak.
hazırlanıp 7.5 gibi oda arkadaşınızla kahvaltı için yemekhaneye inmek..
8 gibi okul sırasına geçip geyik çevirmek, arkadaştan toka bulup saç toplamak..
8.5 gibi derse girmek..
12.5 da öğle yemeği için yemekhaneye geçip her zamanki "kurtlu pilav, bol sulu kuru fasulye ve kemalpaşa tatlısı" ndan yemek, arkasından pis bardakları peçeteyle silip su içmek..
ama her şeyden önemlisi çömezlerin önünde sıraya geçmek..*
4.5 gibi dersten çıkıp yatakhaneye gelmek, uzanmak etmek..
6 gibi akşam yemeği, büyük ihtimalle sabahtan kalma yemeklerin aynısı, ek olarak bir elma..
8 gibi etüt..
11 gibi erkek yatakhanesiyle camdan cama muhabbet..
12 gibi ışıkların söndüğüne dair belletmen kontrolü..
gece 3e kadar da karanlıkta gırgır şamata ve valiz odasında sevgiliyle yapılan telefon görüşmesi..
üç ayrı lisede okumak zorunda kalmış bir gezginin lise hayatını tahmin etmek de zorlanmazsınız sanırım.
maalesef lise yıllarında çoğu yazarın sahip olduğu dostlukları kurmaya fırsat bulamamış olmam gerçekten üzücü.
her iyi arkadaşlık zamansız ayrılık olmuştur benim için.
