01.eylül 2011... Tarihin kaydedeceği en ironik günlerden biri olacağı muhtemel.
Ramazan bayramının 3. Günündeyiz... Dini bayramlar, islami geleneklere göre barışmak için vesiledir. Bayram gününde küslüklere devam etmek, her günden daha fazla günahtır; dünya üzerinde an itibariyle milyonlarca insanın birbirine küs olduğu ihtimali böylesine yüksekken Bir Eylül tarihi, ironik olmasından ziyade insanlık adına üzücü bir gün olacak.
01.09.2011... Ortadoğu alev alev... Barış için savaşılıyor. 01.09.2011 tarihi Hitler in soykırımı başlattığı tarih değil miydi? Yani barışı anarken önce savaştan bahsetmek baştan şart koşulmuş. Bu mantık üzerine kurulu bir gün ve 01.09.2011 tarihi de bu yıl tam manasında. Evet, bu yıl Dünya Barış Günü, her yıl olduğundan daha ironik.
Somali de her gün yüzlerce çocuk açlıktan ölüyor. Somali de sadece Türkiye var, Barış insanlar için değil miydi? Geleceğin sahipleri, açlıktan ölüyorsa barıştan söz etmenin anlamı yok ve başka söze gerek de yok...
Dünya kıymetini bilmese de, biz kıymetini bilmesek de barış halen dünya için en önemli ihtiyaç. Önce kendimizle barışalım, sonra en yakınlarımızla, sonra ülkemiz ve Dünya ile.
Barış sadece Türkiye de değil dünya üzerinde de erkek çocuklarına konulan bir isim hala. Dünya Barış gününüzü kutlamaya dilim varmadı, avlanma yasağının kalktığı 01 Eylül gününüz kutlu olsun.
2 Eylül 2011 Cuma dan önce tatilin son günüdür.
Malesef, çoğu kişi için tatilin ortası olmasına rağmen biz bankacılar için tatilin son günüdür. Herkes tatil yerlerinde ya da evlerinde yayılırken biz müşterilerle boğuşur halde olacağız. Tabi kamu görevlileri tatil olmasına rağmen ssk ödemelerininde son gününün yarın olarak belirlenmesi bugünün önemini ehemmiyetini bir kat daha arttırmaktadır. Perşembe günü Pazartesi sendromu yaşanır mı ?
Türkiye Komünist Partisi tarafından yapılan 1 Eylül açıklamasında çatışmaların hemen durdurulması ve kan siyasetine son verilmesi çağrısı yapıldı.
TKP tarafından yapılan "1 Eylül'de barışa çağrı" başlıklı açıklama şöyle:
"Türkiye bir yandan çevresindeki savaş gündemlerine yakınlaşıyor, bir yandan da kendi içinde kan daha hızlı akıyor. 1 Eylül Dünya Barış Günü, bu koşullarda soyut bir barışçılıkla, genel geçer bir barış çağrısıyla kutlanamaz.
Türkiye'nin dışında olup bitenlere bakın. Büyük medya hikayeyi nasıl anlatırsa anlatsın Libya'da iktidar El Kaide'den bozma şeriatçı bir kalabalığa verilmektedir ve şimdiye kadar bomba atıp isyancılara destek vermekle yetinen NATO'nun bu ülkeye kalıcı biçimde yerleşmesi gündeme girmiştir.
Suriye hakkındaki bütün bilgiler yine büyük medyada tek taraflı olarak sunulmakta ve muhalefetin batı destekli, gerici bir güruh olduğu, ülkeyi bir iç savaşa doğru sürüklediği gerçeği insan hakları demagojisinin arkasına gizlenmektedir. Suriye'deki muhalefet yine esas itibariyle islamcı gerici ve emperyalizm yanlısı bir harekettir.
Haziran seçimlerinden güçlenerek çıkan AKP, artık Türkiye'den yayılmacı bir Osmanlı türetmek için zamanın geldiği kanısındadır. Hükümet ülkemizi benzeri dış gündemlerin içine doğru çekmektedir.
AKP'nin güçlenmesi halinde demokratik ve özgürlükçü bir anayasa imkanının da güçleneceği ve Kürt sorununun bu hat üstünden çözümüne yaklaşılacağı düşüncesinin bütünüyle asılsız olduğunu görmek için, seçimden sonra topu topu birkaç hafta yetmişti. Dahası bizzat başbakanın dile getirdiği tehditlerin hayata geçeceği söylenen tarihe topu topu birkaç gün kaldı.
AKP güç kazanmıştır ve artık iktidarını kısmen paylaşma olasılığı taşıyan tüm tarafları sindirmenin zamanının geldiği kanısındadır. Bu yaklaşım gençlerimizin kanıyla sulanmaktadır. Bu arada ülkemiz bir iç savaşın soluğunu hisseder hale gelmiştir.
Türkiye Komünist Partisi komşu ülkelere yönelik savaş kışkırtıcılığının takipçisi olacaktır. Türkiye hiçbir dış operasyona karışmamalıdır.
Türkiye Komünist Partisi Kürt ve Türk gençlerinin daha fazla kanının akmasına neden olan çatışmaların derhal ve koşulsuz durdurulmasını talep etmektedir. Türklerin ve Kürtlerin kardeşçe yaşayabilmelerinin koşullarını oluşturmak için önce bu kan siyaseti terk edilmelidir.
içinde bulunduğumuz çağda ve koşullarda, barışın ancak emperyalizme ve gericiliğe karşı mücadeleyle savunulabileceği apaçık bir gerçektir.
