ne yaşanırsa yaşansın, türk milleti olarak çok çabuk unutmayı huy haline getirmişiz. bir anda parlayıp, 3-5 gün sonra hiç bir şey olmamış gibi yolumuza devam ediyoruz. hayatımızı göz göre göre sikenleri önce yuhluyoruz, yeriyoruz. ardından 3-5 gün geçiyor daha fazla siksin diye pohpohluyoruz. niye böyleyiz arkadaş biz? buna da herhalde en güzel yanıt vali filminden gelecektir.
"siz türklerin en sevdiğim özelliği ne biliyor musunuz? çabuk unutuyorsunuz"
cumhuriyet tarihinin en büyük yolsuzluğu, suriyeye giden tırlar, reyhanlı olayı, türk savas ucağının düşürülmesi, samsundaki toki, van depremi, büyük istanbul depremi mütahitleri, deprem paralarıyla yapılan yollar, gemicikler, deniz feneri,suriye'de kullanılan kimyasal silahla olan bağlantımıza yönelik iddalar, mitcilerin suriyede saldıracağı türk toprağı, 13 yasında .ocuğa toplu tecavüzler... say say bitmez neler unutulmadı ki bu da unutulur gider.
olası maden kazalarıyla ilgili önleyici faaliyet sorarsanız dedik ya dua, olmadı hutbe işte neyinize yetmiyor.
Hayat devam ediyor normal olarak olacak olandır. Fakat önemli olan sorumluların bulunması ve gelecekte yeni faciaları önlemek için yeni önlem almaları lazım. Yoksa ateş düştüğü yeri yakıyor maalesef.
acı gerçektir. şuan yapılması gereken şeyler vardır, insanlar yardım ediyor etmek zorundayız psikolojisi, el ne der bize durumlarından dolayı. yarın herkes unutacaktır.
