tanım:0 derece hava sıcaklığında kızla buluşmaktır.*
dün gece kız arkadaşımla mesajlaşırken yarın alsancağa gelip gelemiyeceğimi sordu. bende olur dedim* kaç gibi buluşuruz dedim bana sabah 7.30 gibi deyice böyle içimde bi burukluk mu desem sövme hissi mi desem bir şey oluştu. o saatte kalkamam ben hem maça bilet alıcam* dediysemde nafile illaha gel de takılırız falan kıramadım bende kabul ettim. sabah 6.00 suları yataktan yarı uyanık vaziyette kalkıp bir duş sonrasında giyin kahvaltı et falan derken saat 7 olduğunda evden kendimi anca atabilmiştim. evden çıkmıştım çıkmasına ama hava son zamanlarda olduğu üzere deli gibi soğuk. bir de rüzgar var ki sorma. geri dönüp dönmemek arası karar verirken o an kızla yiyişmek sonrasında belki eve gideriz gibi düşüncelerle mehter takımı tarzında* caddeye vardım. ilk gelen dolmuşa atladım. bir de ne göreyim hava 0 derece**. onu görmem bile soğuğu kemiklerimde hissetmeme yetmişti. yine kendimi ısınacak düşüncelere verdim.* dolmuştan indiğimde saat 7.40 falandı. ama alsancak nasıl rüzgarlı nasıl soğuk anlatamam. etrafta desen dershane klasörleriyle ne bileyim kitaplarla falan dolaşan bir yığın ergen bireyler. hepsinin gözünün feri kaçmış biran önce kendilerini gidecekleri yere atmak ister haldeler. neyse konuyu dağıtmayalım. kızı arayıp nerde olduğunu sordum. x cafedeyim gel dedi. gittim...* oturduk biraz sohbet bir kaç çaydan sonra kalktık. napalım diye sordu. senin vaktin var mı dedim 1 saat kadar var dedi. imalı bir bakışla sen ne istersen onu yapalım dedim.* tamam gel biraz oturalım sahilde dedi. o an aklımdan geçen şeyler denizden gelen rüzgar.* neyse gittik arkadaş oturduk sahile. ama nasıl üşüdüm anlatamam. sarıldım kıza göz göze geldik bi hamle bekliyorum ama yok arkadaş hiç oralı değil hanfendi başladı manzaradan sessizlikten. bi zahmet sessiz olsun amk sabahın 8 inde* bu soğukta hangi salak sahilde durur. öyle böyle sohbet muhabbet derken benim oğlan*ın boynu bükük bi vaziyette kalktık ve gara doğru yürümeye başladık. baktım ben bundan iş çıkmıcak bize gidelim mi dedim oturur bi film açar izleriz dedim. aldığım yanıtsa benim bütün hayallerimi suya düşürmüş hatta beni benden almıştı: "benim halamlara gitmem lazım bi görüşürüz diye çağırdım. haftaya pazar gideriz." o an yıkılmıştım. içimdeki son gülümseme ile tamam o zaman otobüsle gideceksen bindireyim* dedim. tamam dedi. otobüs biran evvel gelsin diye dua ettim ve yanıtta aldım. çünkü o derece yıkılmıştım ki yüzüne sövmemek için zor direndim. bindi ve gitti.* o gittiği anda olayın şokuyla unuttuğum şey yine aklıma geldi. soğukkkk. izmirli olanlar bilir izmir sıcaklıkları 0'ın altına düşmez sene boyu. titremekli tikremekli sigara dumanının verebildiği sıcaklıkla beklenen dolmuştan sonra eve vardım. saatte 9.30 falandı evimin kapısını açtığım gibi klimayı açıp yattım. şimdi mi burnum akmaya başladı bile. daha maç bileti alamadım.* ama kıssadan hisse oldu: "bir am uğruna üşümeye değmez." içimi dökmek istedim ve bunu ilk defa yapıyorum. saygılar...
edit:entry mi okumadan özet geç piç dercesine eksileyen seoviye sesleniyorum. tam bir ibnesin vesselam.
özet: bir am uğruna bu soğukta olma heba.
herkes güler haline hatta yoldan geçen bir karga.
"dışarısı buz gibi lapa lapa kar var benim içim yanıyor, eksi 40 derece soğukta bile yüzerim valla abi" sözlerindeki öznenin yapabileceği olay. önemli bir olay olmadığı sürece kıçımı kalorifere dayamak soğuk havada yarimi sarıp sarmalamaktan daha mutlu eder beni.
