O kadar gûzel bir kalame sahiptim ki ( pahallı değildi, farklıydı) herkesin gözü benim kalemimdeydi. Üniversiteyi onla bitirdim nerdeyse.. yanımdan ayırmıyordum, tam mezun olacağım zaman esrarengiz bir şekilde kayboldu. Hala içimde ukte, beraber mezun olacaktık. Hatta şapkası kendiliğinden vardı. Sarı siyah uzunlamasına çizgileri olan metal, ince belli, havalı bir şeydi. Kim aldıysa getirsin bana tekrar.
0.5'e geçilen dönemde, insanı; sanki uç inceliği bir büyüklük göstergesiymiş gibi "sıfır beş ucu olan var mııı" sorusuna "yok ben dokuz kullanıyorum" diyen kullanıcılarını "ulan hala mı onu kullanıyorsun be" şeklinde hafiften aşağılamalara yada küçümser bir bakışa iten kurşunu bol tombowmuzdur.
hani o sınıftaki en önde oturan, hocanın her sorduğu soruya parmak kaldıran, hocanın sağ kolu genellikle gözlüklü hafif uzun saçlı kızda bile olmayan uçtur.
Daha küçükten yalnızların tercihi... Tedariksiz 0,9 uç öğrencisi, kaderine terk edilmiştir. Kimsede olmaz, olan varsa vermez, kırtasiyeci bile "hmm olacaktı sanki" der, korkutur insanı.
