anne köye gitmiş. baba hazir döner alip gelmiş. ve tavada ısıtıp 2 oğlunun önüne koymus yemeği.
b: şu yemeği dışarda yesek en az kaç milyondur oglum?
c: kaç milyondur baba?
b: senden adam olmaz sen söyle oğlum?
e: 100 milyon falan baba.
b: bak çocuk senden akilli eşeoglu.
c: baba 10 liraya şu dönerin kralini yeriz.
b: hadi lan ordan.
c: kent döner var, 3 buçuk milyon ohh mis.
b: yeme ver şunu.
c: ben gidiyom kent dönere. hadi görüşürüz.
et yemeği yenildiğinde kurulması muhtemel cümle. mesela bir döner şişi yapmanın maliyeti zaten halihazırda 350 lira falandır, cidden de en az 10 kilo et içeren döneri dışarıda yediğini düşününce insan ve de o kol gibi hesabı ya da maliyet de diyebiliriz böyle bir durumda, tabi niye dışarda yesin bu yemeği.
--spoiler--
ailece yemek yiyorsunuz... ya da belki de cancişlerinizle... besinler bünyeye girdikçe huzur doluyor alyuvarlar, akyuvarlar... o sırada ortamın umumiyetle hakimi olan şahıs o ölümcül geyiği açıyor: "şu yemeği dışarda yeseydik en az x milyondu"...
bir başkası onaylıyor: "x milyon mu? ne x milyonu, en az y milyon..."
ve öldürücü vuruş geliyor - eğer söz konusu geyiğin aktığı mecra ailemizle yediğimiz bir yemek ise bu vuruşu yapan kişi genelde annedir- :
"bu kadar da temiz olmazdı..."
yancı onaylaması (hala/dayı/teyze/kardeş/canciş): "kim bilir nasıl yapıyorlar, bilemiyorsun ki kirli mi temiz mi... gözümüzle gördük, elimizle yaptık en güzeli böyle evde yemek..."
--spoiler--
