"yolculuk esnasında, kafanın 20 ila 40 derece arasında bir açıyla cama dayayıp, "acabalar" kurduran düşüncelerdir." dediğim, hülyalar.
özellikle otobüs ile yolculuk yapıyorsam, yanından geçip gittiğim insanların gözlerinden, dünyayı nasıl gördüklerini ve bir iki saniyeliğine onun gibi bakmayı düşlerim. istemsizce olur bu ve hoşuma da gider.
ne zaman bitecek bu yolculuktur, ben otobüsü minibüsü hiç sevmem kapalı alana gelemem, günde ortalama 8 saat motor süren bu işi yapan biriyim, kapalı yerlerde midem bulanıyor onlara sabr diliyorum hep çalışanlara, ben temiz hava bol güneşe alıştığım için 10 yıldır hep böyle zor geliyor.
hava buz gibi olsa üşüsem bile motoru tercih ederim, gerikalan yolculuklarımı şahsi araba ile uzaksa uçak ile yapıyorum, otobüse hiç gelemiyorum o yüzden dediğim gibi hep ne zaman bitecek acaba diye düşünüyorum.
