üzüntü. kulaga cok hos gelen kelimlelerden biri daha. sanki gercek degilmis gibi.
üzüntülü cok az insan tanidim, taniyorum.
kizgin olani var, sinirleneni var, icip icip efkarlanani var, pisman olani var, ama üzüntülü yok. görmedim. televizyondan biliyorum sadece. sad but true.
"spinoza çok basit bir şey söylemek istemektedir: üzüntü insanı zeki kılmaz. üzülünce hapı yutmuşsunuz demektir. işte bu yüzdendir ki, iktidarlar yönetilenlerin üzüntülerine ihtiyaç duyarlar. endişe hiçbir zaman canlılık ya da zeka kültürünün oyunu olmamıştır."
Aslında küçük bir nokta olan durum veyahut kişileri kafamızda birer istek çizgilerine dönüştürüp büyüttükten sonra boyamamız ve her şey ilk hâline dönüşünce yaşadığımız andır. Yüzüstü yere çakılma hissiyatıdır.
