evet üzülüyorum bazen somut bir olay olmadan. içten içe her gün uyandığımda dünya'da doğruluğa, ahlaka ve bilgiye değer verilmediği için üzülüyorum. ahlaksız, yalancı, hırsız insanların hep gücü elinde bulundurup dünya'yı yönetmesine üzülüyorum. suçsuz insanların sırf hak, eşitlik, adalet dedikleri için asılmalarına üzülüyorum. bir kişinin milyarlarca doları varken milyonlarca insanın yiyecek ekmeği olmamasına üzülüyorum. üzülüyorum bazen sözlük dünya'yı değiştiremeyeceğime üzülüyorum.
bazen, üniversite mezunu olduğu halde iş bulamayan kardeşlerime, arkadaşlarıma üzülüyorum. bir umut deyip sevdiği kadının ardından gidenlere, aşık olduğu adamın ardından gözyaşları içinde bakakalan kıza, asker yolunu bekleyen analara, evladının kokusuna doyamadan kara toprağa veren babalara ve mezarı başında tırnakları toprak dolana kadar annesine sarılırmışçasına kabre sarılan yetime. bazende kendime.
