hiç üşenmeden merdivenleri bir solukta çıkarak, saatlerce yırtınan çocuna ses vermeyen anneyi, balkondan aşaa yanına postalayası gelir insanın. al annen hayrını gör diye.
saat sabahın dokuz buçuğu ve tek izin günüm olan cumartesi günü biraz daha dinlenmek isterdim fakat aniden rüyamda birileri
-anneee, anneeeee
diye bağırmaya başladı.rüya bitti bir de baktım ki gerçekten bir çocuk hiç durmadan aynı ses tonu aynı aralıklarla annesine sesleniyor fakat hiç usanmadan.
e evladım ne var adam gibi evine çıksanda sabah sabah anana küfrettirmesen, yok illaki kardeş istiyosun deği mi?
