Babamın işsiz benimse hem işçilik yapıp hem okumaya çalıştığım dönemler.
O zamanlar çok kötü günlermiş gibi gelmezdi ancak şimdi düşününce o nasıl bir debdebe imiş yarabbi.
Bazen günü bir tas çorba ile bitirir, parasızlıktan kilometrelerce yürürdüm eve. 3 30 para geçerdi zaten elime onu da anneme bırakırdım. Kıyafet, eğlence ne bileyim bir basit sinema bile olmazdı.
Çok şükür parasızlığımız ahlaksız yapmadı beni; içimizde yokmuş demek. Yoksa allahına kadar bokun içindeyken yanlış yapmamak maça ister; bunu şimdilerde anlıyorum.
