Yerimi ve yurt odasını yadırgayıp zeminin halısız olmasından dolayı sanırım ayağımda converse"ler ile uyumuştum yatakta. Ne geceydi. O şehre ilk adım ve değişen ben.
Çok şeyler yazdım, çok dertlendim ve üzüldüm. Fakat şimdi hepsini siliyorum ve diyorum ki Allah a şükürler olsun. Bizi karanlıklardan aydınlığa, zorluklardan kolaylığa çıkaran rabbimize hamdolsun. Teşekkür ederim allah'ım seni çok seviyorum. Senin yardımın olmasa ne haldeydim acaba...
istanbulda dağın başında bir kyk yurdunda başıma gelendir. Tanımadığım biriyle aynı odada kalmak aklıma türlü paranoyakça fikirler getirse de zaman geçtikçe oda arkadaşımla iyi anlaştık.
Üniversiteye gitmeden önceki geceler gibi sıradan bir gecedir.
Aslında o gece tek bir derdim vardı, o da torosu'umu mahalleye park etmiştim ve o semtin kekoları tarafından çalınmasından korkuyordum.
Kapı kilidi biraz sorunluydu arkadaşlar. Kapıyı hafif yukarı kaldırıp kendinize çektiğiniz an açılırdı.
işte o ilk gece de rahattım ama ondan sonraki geceler kadar rahat değildim. O ilk gece de sıradan bir geceydi işte.
Aah ah. Bikacac hafta kadar oncesinden yarime dediydim ki bak ben gidiyorum, orada kari kiz cok olur, seytan durter falan istersen beni terk edebilirsin falan dedim. Hani sen terk etmis olursun falan. Yook dedi ben seni ole bi durterim ki seytan yaninda halt eder dedi, soyle dedi boyle dedi kandirdi. Tam otobuse biniyorum bi telefon. Bu boyle olmaz biz ayrilalim. Vay amk ya dedim, olaya bak. insan alistira alistira soyler lan hem ben kac gun once teklifi sunmusum falan. Neyse iner inmez bi bara oturdum, ertesi gun de ingilicce sinavim var. Hemen oracikta alti kadeh votka ictim mesajlar attim ciktim. O ani hala hatirlarim. Sag ve sol o an hicbi anlam ifade etmemisti. Lan, nerden gelmistim, nereye gidecektim. Kalacagim yeri sabaha dogru bulmus, sinava gec kalmis, gunu bok gibi gecirip donusu uzatmistim. Universite hayatimin sikintili gececegi o gunden belliydi aslinda. Bu da boyle bir animdir.
Bambaşka bir ülkede geçirdiğim ilk geceydi. içimde heyecan, yalnızlık biraz da korku vardı. Tek başıma, kimseyi tanımadığın bir ülkenin bir şehrinde kendimi geceye bırakmak kolay olmamıştı. Dün gibi hatırlarım.
bi askeriyenin ilk gece ağlaması değildir.. neyseki ben ailemden askerden çok önce ayrı kalmştım ki tecrübeliydim ağlamadım. en azından ağlama sebebim aileden evden barktan uzak kalmak değildi.. gönül meselesiydi.. onuda takip eden ikinci gecede unutturdular sağolsunlar.
Arkadasimin okudugu sehire gitmistim. Aksamina arkadasla sarap icip Öküz gibi uyumustum. Universiteye az cok samimi oldugunuz birinin yanina gidin. Tek basina bir sehir kabus olurdu heralde.
Özgürlüğün marjinal faydasının en fazla olduğu gecedir. Paran vardır. Anne baba kardeş yoktur. Zaten gece uyunmaz. Tanışılır kolalar cipsler alınır. Gittikçe marjinal fayda düşer. Çünkü para biter.
Lys geçmiş ameliyatlı yüzüm özgürlüğüne kavuşmuş ramazan sonrası yeme alışkanlığı yeni yeni oturmaktadır. Hava sıcak. Burasi Balıkesir değil bandırma diyen insanların yaşadığı bir yerdeyim.
Gündüzünde çuval dolusu eşyalar ile önce yurda gittim. Ancak misafir öğrenci statüsünde olduğum için eşyalarımı dolaba koymamam gerektiğini söylediler. iyi de ben zaten ertesi gün yeni yapılan diğer kyk ya gidecektim dolaba niye eşya koyayım ? Neyse bir şekilde gözümü salak saçma şekilde korkuttular. Odaya girdim valizi bıraktım. Yurdun bahçesine indim.
Telefonumu elime aldım annemi aradım. Eşyalar tamam anne hava almaya çıktım, yarın da ilk iş okuldaki bilgilendirme konferansina gidip geri dönüp diğer yurda gideceğim. Telefon kapandı.
Bahçede bir salıncak vardı çocuk parkında olanlardan. Orda oturdum telefonla oynadım. ilk sevgilisi tarafından aldatılmış daha 18 yaşında biriydim hala üzgünüm. O ara telefonda konuşan bir çocuk geldi yanıma. Kardeş gel istersen çardakda otur bizimle dedi. Bu kişi Oğuzhan idi. Oğuzhan ilker Diyarbakırlı bir arkadaş (o gün onu ilk ve son kez gördüm ismini unuttum o yüzden) ve kayseri salih orda idi. Onlar da henüz 5 dk önce tanışmış. Sohbet ettik arkadaş olduk. Ardından saat 11 gibi odalara çıktık. Odada ferdi ile tanıştım. Hepsi kalan dört yılda hep selam verdiğim insanlar oldu var olsunlar. Balkona çıktım hava almaya.
Sonra çok yakın bir arkadaşım aradı. Bir kız. Sonrasında bana aşık olan, ona aşık olduğum ve bir gün bitmeseydi şuan belki de nişanlı ya da evli olabileceğim bir arkadaş. Hal hatır sormak için aramış ancak dertleşmek istiyor. Onu konuştuk. Bu kadar şeyden sonra hala üzülüyordum. Üstelik ilk kez ailemden uzak ve benim olmayan bir yatakta yatacaktım herkes yabancı şehir yabancı ilk kez bursa dışında kalıcı olmaya hazırlanmam gerekiyordu. O gece saatlerce düşündüm. Bir an bursa ya dönmek bile geçti içimden. Ama uyudum.
Ertesi gün yeni yurda gittim. Bu sefer dünkü çocuklar da yoktu. iyiden iyiye tekim. Otobüste sürekli aynı yolu gittiğimiz bir esmer çocuk vardı. En sonunda aynı katta karşı odama girdi o. Bütün yolu tek kelime konuşmadan geldik ve onunla komşu oldum. 1 hafta boyunca ikimiz de odalarımızda tek idik. Diğer kişiler yoktu.
O 1 hafta boyunca hep o kızla konuştum. Dertleştik. Ve tüm gün yataktan çıkmadan üzüldüm. 4 duvar arasında kaldım. Karşı odadaki çocuk da sürekli Ahmet kaya parçaları açıyor ve sesini duyuruyordu bana. iyice oturdu içime. Bi akşam geldi. Kardeş merhaba ben renas dedi. Tanıştık. Kaynaştık. Sonra odama diğer arkadaş geldi turgay. Sonra bu ikili ve beni her gün arayan en yakın arkadaşım ve sonrasında en sevdiğim insan olacak kişi ile bu 4 duvar arasında 1 haftada 5 kilo verdirten yalnızlığı üstümden attım.
Not: aldatıldığımı öğrendiğimde 84 kilo hayvan gibi duba gibi biriydim. Ameliyatın da etkisiyle 15 günde 9 kilo verdim. Okula geldiğimde 75 kilo idim. Ve tam olarak aldatıldığımı öğrendikten 1 ay sonra 70 kiloydum. Belki imkansız gibi ama 1 ayda 15 kilo verecek kadar deresi bir dönemdi. Mezun olurken geçtiğimiz 2015 in mayıs ında da benzer bir sıkıntı ve keder ile 8 günde 6 kilo vermiştim. Okulun başlangıcı ve bitişi hiç güzel olmadı o yüzden benim için.
Yaklaşık 1 yıl önce yaşadığım durum. Bir eşcinsel için de berbat geçen günlerdir. 2.sınıf oldum, o günleri tekrar yaşamak istemem doğrusu. Ama boğaZım da düğümlenmedi, bazen teksin işte hatta her zaman yalnızsın.
