esasında sonları bir türlü gelemediğinden pek bir sonları yoktur. ama yine de her halukarda hayatlarının bir bölümü yok yere zaman kaybı ve bir hiç olacaktır.
daha iyi bir eğitim ve bu eğitimle bağlantılı olarak iyi bir işe sahip olmak ve kariyer yaparak hayat standartını yükseltmek için okuyor gençlerin bir çoğu. ortam olsun diye gidenleri elbette saymıyorum.
bir öğrencinin 1 sene dersane sonunda ilk senesinde kazandığını düşünelim sınavı.
1 yıl hazırlık
4 yıl üniversite ( hiç alttan dersi kalmadığını ve okulun uzamadığını varsayarsak)
en nihayetinde de bir firmada yalandan 1 sene staj yaptığını varsayarsak toplamda 6 yıllık bir zamandan sonra bu genç mezun oluyor.
daha sonra iş arama esnasında kendi mesleğiyle alakalı iş olmadığını farkediyor birden bire. olan işler de yok parasına çömez muamelesi yapıyorlar adama zaten. Hal böyle olunca bu gencimiz başka işlere bakmak zorunda kalıyor.
Gıda mühendisi olduğu halde şeker satan bir firmada pazarlamacı olarak çalışmak zorunda kalan, işletme yahut sikik bir mühendislik bölümü okuyan bir gencin, elektronik ürünler satan bir firmada stand hostesi olmaktan başka bir çaresi malesefki kalmıyor. çalıştığı bu işte de kıdemli hale gelip terfi edebilmek yahut zam alabilmek için nereden baksanız 2-3 sene geçirmek zorunda kalıyor.
sonuç 6-7 senesi üniversite olmak üzere toplamda 10 senesini harcadıktan sonra istemediği bir işte orta düzeyde bir personel olarak 10 saat sürünen bir insan ve eline geçen 1500 tl civarında bir para.
şöyle acı bir tablo var esasen. farzedelimki bir elektronik mağazasında satıcı olarak çalışmaya üniversiteye girmeden önce başladınız. aradan geçen 10 yıl sonrasında çalıştığınız şirkette yahut sektörde oldukça iyi bir yere gelmişsinizdir. 10 yıl boyunca zaman kaybedip okumak için kendini paralayan gencin elindeki diploma isimli kağıt parçasının ne denli sikik bir şey olduğunu ozaman daha bir iyi anlayacaksınız.
