Artık ne müzikleri bana hitap ediyor ne kadınları ne edebiyatı...
lacrimosa dinliyorum şu an. Boşluktayım.
Sarabande dinlediğim zaman hissettiğim dinginliği, Fourseason dinlerken hissettiğim heyecanı Türkçe hiçbir müzik türünde hissedemiyorum.
Hiçbir Türk edebiyatçıyı Charles Dickens’a veya Hemingway’e denk görmüyorum.
Örf ve adetleri saçma geliyor. Haz manyağı, şehvet düşkünü ve yobaz bir gençlik geliyor. Çok sıkıyor beni.
"Başka diyarlara, başka denizlere giderim, dedin.
Bundan daha iyi bir kent vardır bir yerde nasıl olsa.
Sanki bir hükümle yazgılanmış bir çabam;
ve yüreğim sanki bir ceset gibi gömülmüş oraya.
Daha ne kadar çürüyüp yıkılacak böyle aklım?
Nereye çevirsem gözlerimi, nereye baksam burada
gördüğüm kara yıkıntılarıdır hayatımın yalnızca
yıllar yılı yıktığım ve heder ettiğim hayatımın."
Yeni ülkeler bulamayacaksın, bulamayacaksın yeni denizler.
Hep peşinde, izleyecek durmadan seni kent. Dolaşacaksın
aynı sokaklarda. Ve aynı mahallede yaşlanacaksın
ve burada, bu aynı evde ağaracak aklaşacak saçların.
Hep aynı kente varacaksın. Bir başka kent bekleme sakın,
ne bir gemi var, ne de bir yol sana.
Nasıl heder ettiysen hayatını bu köşecikte,
yıktın onu, işte yok ettin onu tüm yeryüzünde.
