sonunun kötü bileceğini bile bile özlenildiğinde meydana gelecek durum. fazla zorlamaya gerek yok işte, gözden uzak olan gönülden de ıraklaşıyor yavaş yavaş, vazgeçiyorsun çoğu şeyden. gençliğini bile feda ettiğini hissediyorsun.
işte o boğazdaki yumrudur özlemekten yorulmak.ona dokunamadan bitmez geceler.uyunmaz tek başına koca yatakta.beyninizde zonklayan sestir sesi.dudaklarınızdaki sızıdır öpüşü.teninizdeki karıncalanma dokunuşu.hiç birşey yardım edemez size.ne telefonun ucundaki aşk dolu ses. o an dokunabilmek o sıcaklığı hissedebilmek acıyı dindirebilir.ya da dindiremez.bazen o bile yetmez.insanın hayatı özlemekten yorulmakla geçmez.
özlemekten yorulmaya başladığını düşünmeye başladıysan, özlemenin sonu yaklaştı demektir. sırada aynı heyecanı yaratacak, başka özlemler bulma arayışı başlar.
kötü be dostum hergün aynı duygular , biran mutlu oluyorsun aklına gelmiyormu birden o an herşey siliniyor hafızandan herşey. sanki dünyada güzel hiç bir şey yokmuş gibi hissediyorsun . hep aynı şarkıları dinliyor her şarkıda bir sigara yakıyorsun ha kafandan milyon tane hayal geçiriyorsun o an hepsinde başrolde o oluyor hep. sonra birden onun seninle olmadığı geliyor aklına yine dönüyorsun en başa sonra yine bir sigara şarkılar ve hayaller sonu yok be dostum cidden sonu yok .
neredeyse 2 sene oldu göremedim, görünmedi, gelmedi, gelemedi, gittim, gidemedim, bekledim, beklemekten usandım, döndüm, kendi eksenimde döndüm, dönülüyormuş, özledim, çok özledim, özlemekten yoruldum, çok yoruldum söyleyemedim....ne kadar zamandır göremediğimi, sesini duyamadığımı yatağımın dibindeki karalanmış duvara soruyorum cevap vermiyor, o da susuyor, konuşmuyor. karalanmış bir duvarım var ve ben ne yazdığımı okuyamıyorum. ona bakarken dalıp gidiyor gözlerim. yutuyor beni. bazen isyan, içinde çokça nisyan. kime söyleyeceğim seni özlediğimi, hangi duvara yazacağım da okuyacaksın, kim cevap verecek bana? yoruldum ben, çok yoruldum özlediğimi bile söyleyememekten yoruldum. içime sığmaz oldu, tutamaz oldum, bizans zindanlarına hapseder gibi hapsettim içime ama kopardı zincirlerini, firar etti. içime hapsetmekten yoruldum özlemini, damarlarımda kan değil bu, ay ışığı. geceler, gecelerde sessiz gözlerin, sesizliğine sığınmaktan yoruldu yüreğim. özledim, ay ışığı damlayan gözbebeklerime seni gizlemekten yoruldum. seni özlediğimi sana söyleyememekten yoruldum, harap oldum, taş duvar yıkıldım, çok yoruldum...
Görebileceğiniz insanları özlemeyi gerektiren durum. Görüp duyabileceğiniz insanları özleyin. O yorgunluğu yaşamak size eziyetten başka bir şey vermez. Beklemek manasız. Bekleyişe anlam yüklemek ayrı saçma. Dayanamaz tükenirsiniz zaten bir vakitten sonra, kimse vazgeçilmez değil en nihayetinde.
kavuşacağını bildiğin bir özlemse o kadar da yormaz diye düşündüğüm durum. özlemek değil de beklemek yorar diyelim. aynı kapıya çıkıyor bende farkındayım ama ne yaşandığına , ne özlenildiğine , kim özlenildiğine bağlı birazda.
