sürekli devam eder. hep insanın içini acıtır. neden bilmiyorum yaş büyüdükçe özlemlerde artıyormuş meğerse...
hep hayal kurarız ya hepde o hayaller çöpe gider çeşitli şekillerde.
kimi zaman bir insan, kimi zaman çevre.
en dandik mezuniyeti yaşadım. insan hiç öyle hayal etmiyor oysa. en dandiği işte
şimdi geriye bakıyorum da hangisinden başlasam diyorum
önce cesaretsizliği mi yenmek lazım, özlemleri yenmek için yoksa imkan mı.
özlersin işte birini bazende. özlendiğini bilmeden.
her insanın yaşayacağı, tatlı acıdır. Ama ne acı. Bir kezzap kadar yakıcıdır. iki saniyede eritir adeta. Ölmeye bile razı olursun. işkence çekeyim, ulan buna da razıyım dersin. Ama bütün bunları yaşamaya razı olursun. Aklında 'o' olduğu sürece. Sadece 'o'...
herkesle iletişimi kopararak ya bu duyguyu bastırabilirsiniz, ya da daha beter olabilirsiniz durumudur. ikisi de kötüdür. kötü demeyelim de, hissizlik denilebilir.
yazdığı, çizdiği, konuştuğu her şeyi üzerine alınmak aldığın her nefeste boğulmaktır. Evet özlem kötü bir şeymiş, ha gurur daha kötüymüş. Ama zor işte...
