kendin bütün kitapları oku, hatim et. bilgine bilgi kat. en büyük güç bilgidir düşüncesiyle devam et. okuduğun okulların, aldığın diplomaların girdiğin konferansların haddi hesabı olmasın. sonra gel 2 kuruşla bi tarafı sağlı sollu oynayan, ciğeri beş para etmez biri, okumamış cahil biri sana talimat versin.
özel sektör çapsız sefilleri beslemekle yükümlü değildir. çalışırsan kazanırsın. işine geliyorsa...
edit- sefillere çok koydu bu yorumum, alışmışlar yan gelip yatmaya beynini silktiğimin memur kafalıları, yok öyle özel sektörde bankamatik memurluğu, zorunuza gidiyorsa kamuda memur olun.
kapitalizmin kölesi , işçileri en ağır şartlarda çalıştıran ve elinden gelse asgari ücreti bile vermek istemeyen iş verenlerin oluşturduğu sektördür.
5 yıldır bu sektör de kavrulmaya çalışıyorum , gördüklerimi, duyduklarımı anlatsam insan mı bunlar dersiniz.
çok doğru demiş her kim dediyse patronlar kalleş, işçiler kardeş..
Cunku isci mi isveren mi olacagini kendinoz seciyorsunUz.
Adamin hayalini soruyorsun sana diyor ki bir işe gireyim şu kadar maaşim olsun bir de ev araba. Ee bu zihniyette adamlardan, hayalleri bile fakir adamlardan biri olduktan sonra kendinizden ne bekliyorsunuz ki?
insan ilişkilerinde zamanla merhametinizi kaybediyorsunuz doğru
lakin hakkıyla çalışanın fazlasıyla kazandığı sektör, üstelik deneyim, iş yaşantısı, piyasa beklentisi, bireyleri tanımanın getirisini herhangi bir devlet kurumunda çözmek mümkün değilken, özel sektörde yalnızca 1,5 yıl içerisinde işin tabiatı ile açılan pencereden gözlerinin içine bakabiliyorsunuz,
alınan maaş, şirketin karının fonksiyonudur aslında
yetkin olduğunuz özel alanda çalışırken, etrafınızdakileri etkilediğinizi an be an görmeniz gerekecektir, herkes bu sisteme entegre olamayacaktır.
akademik kökenli bireylerin adaptasyon yeteneksizliği problemi yaşamaları olağan,
belki eskisi kadar kitap okuyup, müzik dinleyip, takip ettiğiniz müdavimi olduğunuz yabancı dizilerinizi izleyemiyor, kendinize vakit ayıramıyorsunuz,
bakın mesela şu an bu yazıya devam edemiyorum zira toplantı başlıyor,
hayat başlı başına acımasızken, özel sektörün rekabet seviyesi niçin sizin canınızı bu kadar acıtıyor anlamıyorum.
istanbul'da 20 milyona yakın nüfus varken, adamlar tabii ki ince eleyip, sıkı dokuyacaklar. hoş bu sürecin bilinmeyen daha yüzlerce parametresi var, fakat okumayacağınız için yazmaya zamanımı harcamama değmez.
kısacası ne kadar ekmek, o kadar köfte. tavsiye verecek olursam; 2. sınıf aile şirketlerinden uzak durun ve başlangıç parası asgari ücret olsa dahi, kurumsal bir firmada çalışmayı tercih edin.
