Geçen haftaki okulumuz ziyaretinde her ne kadar sonradan tükürdüğünü yalasada Hazreti Peygambere ''adamı deli eder'' diyebilecek kadar mantık dışı olabilen bir yazı adamı...
senaristi olduğu her filmde gerek hikayeyi, gerek replikleri, gerekse hikayeye bakış açısını ve filmin durduğu yeri çok iyi yakalyan ve kalitesini konuşturan büyük senarist. muhabbeti de güzeldir. laf arasında korsan cd olayıyla ilgili şuna benzer bir yorum yaparak hem sisteme giydirmiş hem de bizleri sevindirmiştir:
şimdi 3 genç gitse sinemaya biletiydi yemeğiydi mısırıydı osuydu busuydu en az 50 lira harcayacaklar. öbür türlü 2-3 milyona alıyo cdyi evinde izliyor. ben olsam ben de öyle yaparım. onların suçu değil bu. ben zaten paramı alıyorum dağıtımcıdan.
18.01.2007 tarihli Yiğiter Uluğ yazısında bahsettiği kadarıyla çok iyi bir Beşiktaşlı. Önder Çakar'ın Beşiktaş hakkında ki görüşü şöyleymiş:
ben çocukken Beşiktaş bizim semtimizin takımıydı. sanki hep birlikte sahaya giderdik de, aramızdan en iyi olan 11 kişi formaları giyip sahaya çıkardı. biz de tribünden onları desteklerdik. takımın yıldızları, gündelik hayatta sokakta, çarşıda, kahvede gördüğümüz ağabeylerdi. kazanmak-kaybetmek ikinci plandaydı. Beşiktaş, bizim semtin takımı değil artık. elimizden aldılar!
Galatasaray Üniversitesinde gerçekleştirdiği söyleşide, senaryo yazımının incelikleriyle ilgili olarak kendisine sorulan "çok gezen mi bilir yoksa çok okuyan mı" sorusuna; "çok yatan bilir. ben bildiklerimin çoğunu hapishanede öğrendim" cevabını veren senarist. bir de adamın paçalarından doğallık akıyor; nicedir bu kadar rahat, düşünceleri ağzından bu denli ağrısız akıp giden birilerini dinlememiştim. yeni bir proje üzerinde çalışıyormuş; beklemedeyiz.
"on liralık biletten zaten cebimize iki lira giriyor. e şu durumda, ben korsan filme karşı falan değilim. beni bağlayan seyircidir. ne kadar çok insan izlerse, o kadar sevinirim. nasılsa borç harç içindeyiz. Napalım?
gemide ve takva filmlerinin senaristidir. kendisini aşağıdaki 140journos belgeselinde görünce, izlemiştim lan bunu dediysem de, kenarından kenarından tekrar izledim. içim parçalandı içim:
neye biliyor musunuz? ülkesini ve birbirini seven insanlar olarak bizleri bir arada tutmamaya ant içmiş sikimsonik dünya düzeni temsilcileri, siyasetçiler anamızı bellemişler de onun için. şimdi ben de kendime yalan açıklanan rakamları dert edip oraya, sonra ekonomik krize yazı yazayım bari de yerini bulsun.
bundan 20 yıl önce kadıköy sahilde toplanıp kafa çektiğimiz, hayatı paylaştığımız arkadaşlarım, kardeşlerimle bugün dolar indi çıktıdan başka tek bir ortak paylaşımımız yok. evden dışarı çıkacak olsam bim, migros, yerel market vb. dışında gidecek kapım yok. sığınacak yerlerimiz, ancak boğucu iş temposundan kaçak birşeyler yerine getirecek kadar alanlarda var, başka yok. ne yaptık bu kadar da acaba allah belamızı verdi onu düşündüm. utanmasam eşimden çocuğumdan hüngür hüngür ağlayacağım. ulan gezi direnişini sayfa sayfa yazan ve direnme kafasındaki o adamdan bugüne bi bok kalmamış ki ben ne halt edeceğim?? nabacaz be kamil?
sorsam çoğunuza anlatsam şunu yapacaksınız. internette aratacaksınız. sonra kobani rojava falan göreceksiniz. sonra pkk sempatizanı, bırak şu terör destekçisini deyip kestirip atacaksınız. ama bu filmlerin senaryolarını yazabilmiş, bu kadar düzgün derdini ifade edebilen bir adamla, benim bunlarla ilgili de mi aynı masaya gelip konuşamayacağım sorusuna hiçbirimiz yanıt veremeyeceğiz. belki o masayı kurmak isteğimiz bile şiddete kurban gidecek. ama o masayı kurabilmeli, o güzel mahalledeki çeşit çeşit insanı, her türlü dini, milli çeşitlilik ile yan yana tutabilmeliydik kardeşler, yapamadığımız gözüküyor. bu gerçek 30-40 yılda bir yüzümüze çarpıyor, pes etmeyip ileri adım attığımızda darbe ve iç savaş kışkırtıcılığı ile patlıyor, canlarımızı kaybediyoruz. tek sorum var, neden birçok şeyi herhangi birimizin kılına zarar gelmeden konuşamayacak ve uzlaşamayacağız? kim lan bunun sorumlusu??
